بررسی تاثیر مدلسازی اطلاعات ساختمان (بیم) بر بهره وری نیروی کار پروژه های ساختمانی به روش منطق فازی

اینکه با چه معیارهایی می توان اهمیت فناوری BIM را برای جامعه ساخت و ساز تشریح کرد هنوز در بین صاحب نظران علم مدیریت پروژه جای مناقشه است . اینکه BIM صرفا یک ابزار تسهیل کننده کار است یا یک نیاز ذاتی پروژه ، بحث هایی هستند که حوزه مدیریت پروژه را طی سالهای اخیر به خود مشغول کرده است. این پژوهش به نوعی ادامه دهنده همین گفتمان است . در این پژوهش به ارائه مدلی بر مبنای تئوری مجموعه های فازی برای ارزیابی ریسکهای کاهنده بهره وری در پروژه های ساخت (توام با BIM)، تحت تاثیر عدم قطعیتها، پرداخته شده است. در این مدل پیشنهادی، 6 نوع ریسک مورد بررسی قرار گرفته است. این رویکرد باعث افزایش انعطاف پذیری روش پیشنهادی در مدل کردن پروژه های واقعی می شود . پیش از ارائه یک روش ونهایتا یک الگوریتم برای تعیین مقدارکمی افزایش بهره وری یک پروژه ، روشی برای تعیین میزان تاثیر ریسکها بر زمان و نیروی انسانی پیشنهاد شده است.
هدف نهایی در این پژوهش تبدیل مفاهیم کیفی به مقادیر کمی است تا کارشناسان به درک عمیقتری نسبت به اهمیت BIM برسند. زیرا که منطق فازی در کنار هوش مصنوعی ابزارهای مناسبی برای جهت دادن پژوهش های مفهومی به کمیتهای قابل لمس هستند.