بررسی الگوی رشد و افزایش وزن در جوجه های بومی اصفهان

در سال های اخیر به طور عمده مرغان بومی موردتحقیق و توجه بیشتری بوده اند؛ زیرا نقش مهمی در تامین پروتئین حیوانی برای مصرف کنندگان در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه ایفا کرده اند و منابع ژنتیکی پایه برای برنامه های اصلاح نژادی محسوب می شوند. بنابراین شناخت دقیق آن ها می تواند مبنای دقیق تری برای بهبود برنامه های اصلاح نژادی در آینده و استفاده بهینه از منابع موجود در جهت افزایش تولید آن ها گردد. ازاین رو این مطالعه باهدف بررسی الگوی رشد و افزایش وزن جوجه های بومی اصفهان انجام گرفت. بدین منظور از اطلاعات رشد 230 قطعه جوجه بومی از 1 روزگی تا پایان هفته 12 استفاده شد. جوجه ها بعد از توزین در روز اول، شماره گذاری و تا پایان دوره به صورت انفرادی و هفتگی وزن شدند. در پایان هفته های 3، 6، 9 و 12 با استفاده از کولیس دیجیتال طول و قطر ران، طول و عرض سینه و طول و قطر ساق پا اندازه گیری شدند. در پایان هفته 12 کشتار جوجه ها انجام و جنسیت جوجه ها تعیین شد. همچنین وزن لاشه، وزن سینه، وزن ران ها و چربی محوطه بطنی اندازه گیری و موردبررسی قرار گرفت. جهت برازش داده های رشد از سه تابع رشد ریچارد، گمپرتز و لجستیک استفاده شد که به طورکلی برای هر دو جنس نر و ماده، تابع رشد ریچارد با 96/0 r2adj= برازش بهتری بر داده های رشد ارائه داد. نتایج نشان داد که در 2 تا 12 هفتگی وزن زنده جوجه های نر به طور معنی داری بیش تر بود. وزن لاشه و چربی و درصد ران در جوجه های نر و درصد سینه و بال در جوجه های ماده مقادیر بیشتر و تفاوت معنی داری را نشان داد و دو جنس ازنظر درصد لاشه تفاوتی باهم نداشتند. طول و قطر ران در نرها در هفته های 6، 9 و 12 بیشتر از ماده ها و تفاوت معنی داری را نشان داد. طول و عرض سینه در نرها در هفته های 6 و 9 بیشتر از ماده ها بود و تفاوت معنی داری را نشان داد. طول و قطر ساق در همه هفته ها در جنس نر به طور معنی دار بیشتر از جنس ماده بود.