نشانه هایی از یک نظام سازمان یافته عصر مفرغ، در شرق زاگرس مرکزی (دشت کنگاور)

وضعیت باستان شناختی زاگرس مرکزی از مناطق پراهمیت در پیش ازتاریخ ایران و بین النهرین نشان از نقش  آن در تاریخ تطور فرهنگی روستانشینی و توسعه شهرها است. پژوهش حاضر حاصل مطالعه الگوی استقراری محوطه های عصر مفرغ میانی و جدید در دشت میانکوهی کنگاور بر اساس شاخصه های انتخاب بوم شناختی و همین طور فضایی میان فرهنگی (رتبه-اندازه و آنتروپی) است. تمرکز محوطه های شاخص مرکزی، در حوزه جنوب شرق این پهندشت و تعادل سایر محوطه ها حاکی از شکل گیری یک نظام سازمان یافته فرهنگی-اقتصادی است و گویای این است که این مکان های مرکزی با یک دامنه کنترلی نسبتا وسیع از طریق محوطه های میانی دامنه کنترل خود را در سرتاسر این پهندشت گسترانیده. ارتباطات گسترده فرا منطقه ای به عنوان یک شاخص مهم تجارت با مناطق دوردست، در کنار شاخصه ای دیگر فرهنگی از قبیل گسترش سفال گودین III در ایران و بین النهرین نیز شواهد این نظام سازمان یافته است.