استعاره بنیادی و کارکرد آن در رمان «ریح الجنوب»

«ریح الجنوب» اولین رمان الجزایری به زبان عربی است که نویسنده آن «عبدالحمید بن هدوقه» با استفاده از ابزار توصیف، واقعیت فرهنگی، اجتماعی و سیاسی الجزایر را به گونه ای توصیف کرده که نشان دهنده وضعیت حاکم بر الجزایر بعد از انقلاب باشد. نویسنده برای به تصویرکشیدن وضعیت روحی، روانی و اجتماعی جامعه الجزایر، گونه ای از استعاره را به کار برده که تلفیقی از استعاره قدیم و جدید است و به واسطه همنشینی با صحنه هایی خاص، به متن، هویتی جذاب بخشیده است، به طوری که ذهن را برای دریافت چرایی تکرار برخی صحنه ها به تکاپو وا می دارد. در این پژوهش به روش تحلیلی توصیفی، استعاره های بنیادی در رمان «ریح الجنوب» و کارکردهای آن بررسی می شود. نتایج این نوشتار نشان می دهد با توجه به بسامد تکرار مفاهیمی مانند «باد جنوب»، «صدای نی» و نیز «طرح ذهنی مبهم سفال» و همنشینی آن ها با صحنه هایی خاص، هر یک به صورتی استعاری، بیانگر یکی از جریان های فکری و ویژگی های اجتماعی حاکم بر جامعه الجزایر بعد از انقلاب است.