کارکرد ترجمه در ایجاد تعامل بین ایران و کشورهای عربی با توجه به تجربه تاریخی آن

ترجمه، به عنوان پلی ارتباطی بین ملت ها، همواره زمینه ساز انتقال تجربه هاست. این انتقال در صورت تداوم، می تواند از صرف نقل یک متن، به بستری مناسب برای ایجاد تعامل تبدیل شود. تجربه تاریخی، در اثر نهضت ترجمه، به ویژه در دوره عباسی که مصادف است با شکل گیری دوره طلایی تمدن اسلامی، نشان می دهد استفاده از دستاوردها و ظرفیت های دیگر ملت ها می تواند به توسعه و شکوفایی در سطوح مختلف بینجامد؛ بنابراین به نظر می رسد امروز نیز ترجمه بتواند با به کارگیری شیوه های نوین و توانمندی های موجود در متون ادبی، در سطح روابط فرهنگی بین ایران و کشورهای عربی دری جدید ایجاد کند. البته در این مسیر موانع و چالش ها را نیز نباید از نظر دور داشت؛ چنان که مثلا نبود تولیدات فرهنگی مناسب، وجود تعارضات متعدد انگیزشی و دیگر مولفه ها از عواملی است که نقش ترجمه را در تحقق اهدافش تحت تاثیر قرار می دهد. نوشته حاضر می کوشد با بررسی کارکرد تاریخی ترجمه متون، از فارسی به عربی و نقش آفرینی مترجمان برجسته، جایگاه ترجمه را در ایجاد تعامل بین ایران و کشورهای عربی بررسی کند، پیامدهای مثبت و چالش های فرارو را مطالعه نماید و با ارائه راهکارهایی به کارکرد ترجمه در تحقق این هدف بپردازد. نتایج نشان می دهد تلاش های انجام شده در این حوزه تاکنون نتوانسته به نتایج مطلوب ختم شود و تحقق این هدف، نیازمند بازنگری و تلاشی مضاعف در امر تاثیرگذاری ترجمه با توجه به تجربه تاریخی و منابع موجود گذشته است.