مقایسه خرابی پیش رونده در اتصالات خمشی با فولاد کم مقاومت

عملکرد اتصالات تیر به ستون قاب های خمشی فولادی رایج، در بحث لرزه ای و خرابی پیش رونده به تنهایی مورد ارزیابی قرارگرفته اند که پس از زلزله نورثریج و کوبه محققان به ضعف عملکرد این اتصالات پی بردند این در حالی است که اتصالات تاثیر بسیار زیادی درروند استهلاک انرژی در سازه و رفتار سازه در برابر بارهای غیرعادی دارند؛ زیرا اگر چشمه اتصال ضعیف باشد، حتی در صورت اجرای اتصال کاملا صلب با مقاومت اتصال بیشتر از تیر که باعث می شود شکست از ناحیه اتصال نباشد، باعث به وجود آمدن تغییر شکل زیاد و درنتیجه شکست ترد اتصال می شود. در این راستا در مطالعه فعلی به بررسی عملکرد دو نوع اتصال رایج خمشی WFP (اتصال جوشی به کمک ورق های روسری و زیر سری) و WUF-W (اتصال مستقیم تقویت نشده جوشی) در برابر پدیده خرابی پیش رونده با تغییر در نوع فولاد مورداستفاده در ورق های اتصال پرداخته شده است برای این منظور این دو نوع اتصال یک بار با فولاد نرمه ساختمانی    St37  و یک بار با فولاد کم مقاومت آلیاژی Steel LY160، در یک قاب 8 طبقه فولادی با سناریوهای مختلف حذف ستون (بدون حذف ستون، حذف ستون طبقه همکف، سوم و هفتم) در نرم افزار ABAQUS  شبیه سازی شد. نتایج حاصل نشان می دهد که مقدار) DCR عبارت است از نسبت تقاضا به ظرفیت که از آن به عنوان ضریب تقاضا نیز نام می برند  (در اتصال WUF-W  با جایگزین کردن فولاد آلیاژی بسیار کمتر می شود.