بسترهای مداخله کیفری در حوزه فقر؛ از سیاست جنگ با فقر تا سیاست جنگ با فقرا

تحقق عدالت اجتماعی از جمله آرمان ها و مسئولیت هایی است که دولت ها وعده تحقق آن را به شهروندان خود می دهند. کاهش نابرابری و فاصله طبقاتی، ایجاد امکانات و فرصت های برابر و تمهید خدمات رفاهی جامع در زمره رهیافت هایی است که دولت ها می توانند از رهگذر آن ضمن حمایت از اقشار آسیب پذیر جامعه، از طرد شدگی اجتماعی آنان و بروز رفتارهای بزهکارانه پیشگیری کنند. در عصر حاضر بسیاری از دولتمردان نه تنها در مسیر مبارزه با فقر و رفع تبعیض های ناروا گامی بر نمی دارند بلکه با نادیده گرفتن حقوق بنیادین اجتماعی و اقتصادی شهروندان، توده های فرودست را به مثابه تهدید کنندگان اصلی نظم اجتماعی و سیاسی در معرض انواع مداخلات کیفری قرار می دهند. سیاسی شدن مفهوم جرم و آسیب های اجتماعی، غلبه اندیشه های محافظه کارانه بر نظام سیاسی و اندیشه های نئولیبرالیستی بر نظام های اقتصادی و ظهور جرم شناسی راست جدید در زمره عللی هستند که با تضعیف اصل برابری افراد در برابر قانون، زمینه های مداخله نهادهای عدالت کیفری در حوزه فقر را ایجاد می کنند و به گونه ای غیر منصفانه اقدامات و تصمیمات سخت گیرانه آنان را نسبت به گروه های فقیر جامعه موجه می سازند.