تعیین حساسیت وقوع ناپایداری های دامنه ای در پیرامون گسل بناروان با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک

امروزه بحث شناسایی، مهار و پیشگیری از تلفات و خسارات جانی اقتصادی و اجتماعی ناشی از حوادث طبیعی مانند (زمین لرزه- سیل و زلزله) مورد توجه خاص محافل علمی- تحقیقاتی و مسئولین امر در اکثر کشورها قرار گرفته است. در دهه های اخیر، با توجه به سیر صعودی خسارات و زیانهای ناشی از حوادث طبیعی (بویژه زمین لغزه)، مسئله پیش بینی و ارائه راه حلها و شیوه های کنترل و دور ماندن از ضررها و خسارات وارده به طور جدی مطرح بوده است. در این پژوهش محدوده گسل بناروان با مدل رگرسیون لجستیک به منظور تعیین مناطق خطر ناپایداری دامنه ای مورد ارزیابی قرار گرفت. ابتدا از طریق بازدید میدانی، نقشه های زمین شناسی و توپوگرافی و با مرور منابع قبلی و بررسی شرایط منطقه نه عامل اعم از طبقات ارتفاعی، شیب، جهت شیب، لیتولوژی، فاصله از گسل، فاصله از آبراهه، فاصله ازجاده، کاربری اراضی، پوشش گیاهی به عنوان عوامل موثر بر وقوع ناپایداری دامنه ای در نرم افزار Idrisi بررسی شد. پس از انجام پهنه بندی ناپایداری دامنه ای درصد پهنه های ناپایداری در هر کلاس محاسبه شد نتیجه نشان داد که در محدوده مورد مطالعه، مناطقی که با خطر بسیار بالا پهنه بندی شده اند کمترین درصد از میزان مساحت منطقه را به خود اختصاص داده اند. در پژوهش حاضر که با استفاده از رگرسیون لجستیک انجام گرفت عامل ارتفاع با بیشترین ضریب بهترین متغیر پیش بینی کننده احتمال وقوع ناپایداری دامنه ای در منطقه است. بیشترین تعداد ناپایداری دامنه ای در ارتفاعات بالا و شیب 32-23 درجه رخ داده است که دلیل آن نیروی ثقل است