مقایسه زمین شیمیایی و توان کانه زایی مس پورفیری در توده های گرانیتوئیدی زون سنندج - سیرجان و زون ارومیه - دختر: با استفاده از عناصر نادر خاکی

پیام:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (دارای رتبه معتبر)
چکیده:
توده های گرانیتوئیدی از جمله سنگ های نفوذی مهم مرتبط با کانه زایی های مس پورفیری در ایران هستند که اغلب در دو زون ساختاری ارومیه - دختر و سنندج - سیرجان، هم به صورت کانه دار و هم به صورت عقیم دیده می شوند. توده های گرانیتوئیدی در این دو زون ساختاری به ترتیب در دوره های مزوزوئیک و سنوزوئیک بر اثر فرورانش لیتوسفر اقیانوسی نئوتتیس و ماگماتیسم حاصل از برخورد و ذوب بخشی پوسته پایینی تشکیل شده اند. از جمله زون های ساختاری مهم همراه با کانه زایی مس پورفیری، زون ساختاری ارومیه – دختر است که شامل توده های گرانیتوئید بارور همچون توده نفوذی های سرچشمه، سونگون، میدوک، دره زرشک علی آباد، پرکام و دالی است. به موازات این زون آتشفشانی- نفوذی، زون ساختاری سنندج- سیرجان است که توده های گرانیتوئیدی غیر بارور نظیر توده های نفوذی الوند، حسن رباط، سیاه کوه، بروجرد، آستانه و الیگودرز را شامل می شود. بر اساس بررسی های انجام شده، از جمله ویژگی های زمین شیمیایی توده های گرانیتوئیدی بارور در زون ارومیه – دختر، می توان به آنومالی مثبت Eu، غنی شدگی LREE به HREE و نسبت های بالای Lan/Ybn ،Sr/Y، Dyn/Ybn، Lan/Smn اشاره کرد. اما در مقابل ویژگی های زمین شیمیایی بارز توده های گرانیتوئیدی نابارور در زون ساختاری سنندج - سیرجان نیز می توان آنومالی منفی Eu، شیب ملایم از LREE به HREEو نسبت های پایین Lan/Ybn، Sr/Y، Dyn/Ybn، Lan/Smn را بیان کرد. تمامی ویژگی های یاد شده، نشان دهنده این است که در قیاس با توده های بارور زون ارومیه - دختر، توده های گرانیتوئیدی جای گیر شده در زون سنندج – سیرجان به علت عدم ضخیم شدگی پوسته در زمان فرورانش لیتوسفر اقیانوسی، کنترل تفریق ماگمایی توسط تبلور بخشی پلاژیوکلاز و محتوای آب ماگمایی پایین، دارای توان کانه زایی پورفیری نیست. در صورتی که جای گیری توده های گرانیتوئیدها در بازه زمانی الیگومیوسن، ضخیم شدگی حاصل از برخورد، تفریق ماگمایی بیشتر توسط تبلور بخشی هورنبلند کنترل و موجب پدید آمدن احتمالی سنگ های شبه آداکیتی بارور و کانه زایی های مس پورفیری در زون ارومیه - دختر شده است.
زبان:
فارسی
صفحات:
1 تا 32
لینک کوتاه:
magiran.com/p1989610 
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یک‌ساله به مبلغ 990,000ريال می‌توانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
  • حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران می‌شود.
  • پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانه‌های چاپی و دیجیتال را به کاربر نمی‌دهد.
دسترسی سراسری کاربران دانشگاه پیام نور!
اعضای هیئت علمی و دانشجویان دانشگاه پیام نور در سراسر کشور، در صورت ثبت نام با ایمیل دانشگاهی، تا پایان فروردین ماه 1403 به مقالات سایت دسترسی خواهند داشت!
In order to view content subscription is required

Personal subscription
Subscribe magiran.com for 50 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!