تفاوت رژیم تنش برجا وابسته به موقعیت ساختاری و ویژگی های ژئومکانیکی، نمونه موردی در سازندهای گچساران و آسماری، جنوب باختری ایران

برآورد تانسور تنش برجا[1] درحوضه ‏های رسو‏بی با استفاده از اطلاعات به دست آمده در طی حفاری و نمودارگیری در چاه های اکتشافی و توسعه ای نفت و گاز امکان‏پذیر است. محاسبه بزرگا و اندازه گیری راستای تنش های برجا و رژیم تنش حاصل شده درمحدوده چاه های مورد مطالعه دربرنامه های بازیافت ثانویه از مخازن هیدروکربوری و همچنین تحلیل پایداری دیواره چاه ها کاربردهای متعددی خواهد داشت. افزایش تولید با طراحی شکافت هیدرولیکی، کاهش تولید ماسه در مخازن چند لایه ای همچون میدان بزرگ مارون با افق های ماسه ای سست و همچنین بهبود عملکرد حفاری در سازندهای غیرمخزنی همچون گچساران با ویژگی های رئولوژیک خاص، نیازمند شناخت و آگاهی از شرایط تنش حاکم می باشد. در این پژوهش تلاش گردیده است تا رژیم تنش برجا با استفاده از نتایج حاصل از مدل های مکانیکی زمین [2] در چند حلقه چاه منتخب در میدان های هیدروکربوری مارون و لالی در سازند مخزنی آسماری و سازند غیر مخزنی گچساران تحلیل گردد. نتایج حاصله نشان دهنده افت قابل ملاحظه بزرگای تنش های افقی در گذر از سازند گچساران به سازند مخزنی آسماری بویژه در میدان مارون می باشد. بزرگای تنش های اصلی محاسبه شده در سازندهای گچساران و آسماری میدان لالی، نشان دهنده رژیم تنش راستالغز(Shmax>Sv>Shmin)  است، گرچه در سازند گچساران میدان مارون، رژیم تنش تخمین زده شده در محدوده معکوس تا راستالغز می باشد ولی رژیم تنش غالب در مخزن آسماری این میدان از نوع نرمال است. این وضعیت تنش برجا، بیان کننده آن است که شرایط ساختاری و همچنین اختلاف در عمق جایگیری این ساختارها نقش مهمی در تغییر رژیم زمین‏ساختی بازی می نماید.