جایگاه نهادهای ارتباطی در اسناد بالادستی نظام جمهوری اسلامی ایران

نهادهای ارتباطی در جمهوری اسلامی ایران، نقش و جایگاه موثری د ارند ؛ به نحوی که در لایه های مختلف اسناد بالاد ستی نظام، شاهد توجهات آشکار و پنهانی به آن هستیم. این پژوهش با هدف کلی شناسایی جایگاه نهادهای ارتباطی در اسناد بالاد ستی نظام جمهوری اسلامی ایران، انجام شد ه؛ به این منظور 12 سند ، به صورت تمام شماری و به روش تحلیل محتوای کمی مطالعه شده است. روایی مقوله های شمارش شد ه، بر اساس ضریب کاپای کوهن بین 69/0 تا 93/0 به دست آمده. نتایج عمد هاین پژوهش در پاسخ به سوال های تحقیق، بیانگر آن است که مجموعه اسناد ، به لحاظ کمی و کیفی، توجه یکسانی به رسانه ند ارند . این ناهمگونی هم در میان اسناد مشابه، نظیر قوانین برنامه های توسعه و هم در مجموعه اسناد به چشم می خورد . اسناد بالاد ستی نظام، بیشترین توجه را از میان انواع رسانه، به رسانه های د یجیتال و از مجموع سازمان های رسانه ای و ارتباطی، به سازمان صد اوسیما د ارند و بر عنصر رسانه (به عنوان ابزار)، کارکرد اطلاع رسانی به ویژه در حوزه های فرهنگی و اجتماعی، مواجهه فعال با رسانه های جدید ، افزایش کمی و کیفی فعالیت ها در سطح ملی با توجه به محیط عمومی داخلی، تاکید بیشتری د اشته و بیش از آنکه رسانه را محصول توسعه بد اند ، آن را عامل توسعه د انسته است.