بررسی تاثیر تمرین تناوبی هوازی و عصاره عناب بر عوامل آپوپتوزی در رت های مبتلا به سکته قلبی

ایسکمی موجب افزایش تولید گونه های واکنش پذیر اکسیژن و تنش اکسایشی می شود که به طور مستقیم، با اثر بر غشا و پروتئین ها یا غیرمستقیم با تحریک مسیرهای آپوپتوز به آسیب سلولی منجر می شود. یکی از گیاهان دارای خاصیت ضداکسایشی، عناب است که می تواند تولید رادیکال های آزاد را کاهش دهد. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تمرین تناوبی هوازی و عصاره عناب بر عوامل آپوپتوزی در رت های مبتلا به سکته قلبی بود. در این مطالعه تجربی تعداد 36 سر رت نر نژاد ویستار که از طریق القای ایسکمی قلبی با تزریق زیرجلدی ایزوپرنالین دچار سکته قلبی شدند، انتخاب شدند. رت های این مطالعه به طور تصادفی در شش گروه شامل کنترل سالم، کنترل سکته، شم، کنترل سکته+ عصاره عناب، تمرین تناوبی هوازی+ سکته، تمرین تناومی هوازی+سکته+عصاره عناب قرار گرفتند. پروتکل تمرین تناوبی هوازی با 5 تناوب 4 دقیقه ای معادل 75-70 VO2max% ، و استراحت فعال با 5 تناوب 4 دقیقه ای معادل60-55 VO2max% انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری شاپیرو-ویلک، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0>α تحلیل شدند. نتایج نشان داد در گروه سکته نسبت به گروه سالم، القای سکته به وسیله ایزوپرنالین مقادیر کاسپاز3 بافت قلب را به طور معناداری افزایش می دهد (05/0>P)، که در این شاخص در هیچ یک از گروه های تمرین تناوبی هوازی، عصاره عناب و تمرین+عصاره تفاوت معناداری با گروه سکته نداشت (05/0<P). با وجود این در گروه تمرین تناوبی هوازی+عصاره عناب افزایش معناداری در شاخص Bcl-2 بافت قلب مشاهده شد (05/0>P)، درحالی که در هیچ یک از گروه های دیگر در این شاخص تغییر معنادار مشاهده نشد (05/0<P). بنابراین به نظر می رسد، تمرین تناوبی هوازی و عصاره عناب با افزایش Bcl-2 بافت قلب می تواند موجب مهار آپوپتوز سلول های قلبی پس از وقوع سکته قلبی و همچنین موجب کاهش آسیب بافت قلبی شود.