سبک شناسی بسامدی مضامین حکمی در گلستان سعدی، بر مبنای اخلاق ناصری

آموزه ها و مضامین حکمی نقش تعلیم و تربیت را در رشد و پرورش اخلاقی ایفا میکنند و از دیرباز بحث از حکمت و مضامینی که پیرامون آن شکل گرفته، نزد دانشمندان و متفکران، جایگاه ویژه ای داشته است. «اخلاق ناصری» یکی از مهمترین رساله های حکمی است که مباحث آن پیرامون حکمت عملی در سه بخش تهذیب اخلاق، تدبیر منزل و سیاست مدن فراهم آمده و خواجه نصیر در سال 633ه.ق نوشتن آن را به پایان رسانده است. شیخ اجل _سعدی _ که افصح المتکلمین لقب داشته و قدرت سخنوری او نمایان و بی نیاز از برهان است، با تاثیر مستقیم و غیرمستقیم، در قالب حکایات هشت باب گلستان مضامین سه گانه حکمی این اثر را بازنمایانده است. در این پژوهش سعی بر آن است که در یک مقدمه و سه گفتار، میزان و چگونگی انعکاس این مضامین و مولفه ها را در گلستان سعدی که اثری تعلیمی است، بررسی نماید؛ یافتن این مضامین مشترک و درک آنها، به خواندن و فهم سخن حکمی سعدی در گلستان، کمک شایانی میکند. این بررسی نشان میدهد که سعدی در قسمت عمده گلستان از مصادیق فضایل اخلاقی بهره برده است.