ساز و کار تاثیرگذاری توانایی زبان بر مشکلات رفتاری کودکان با کاشت حلزون: نقش واسطه ی گفتار با خود و خودتظیمی

هدف  پژوهش حاضر بررسی پیش بینی مشکلات رفتاری کودکان با کاشت حلزون بر اساس توانایی زبان با نقش واسط های گفتار با خود و خودتنظیمی است (روبیو، مدینا، و گریسا، 2014). در این مطالعه همبستگی، 114 کودک کاشت حلزون شده با دامنه سنی 7-3 سال که حداقل یک سال از جراحی کاشت حلزون آن گذشته است بصورت روش در دسترس انتخاب شدند. آزمون توانایی زبان (حسن زاده و مینایی، 1380)،   مشاهده ساختارمند خودتنظیمی (پونیتز و همکاران، 2008) بر روی کودک و مقیاس گفتار با خود (امرایی، 1394) و پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان پیش دبستانی (شهیم و یوسفی، 1378) بروی مادران آنها اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که توانایی زبان (60/0=b، 01/0>P) 36/0 واریانس گفتار با خود را پیش بینی می کنند. همچنین توانایی زبان (45/0-=b، 01/0>P) و گفتار با خود (28/0=b، 01/0>P)  توانایی پیش بینی 43/0 از پراکندگی  خودتنظیمی را دارند و توانایی زبان (23/0-=b، 01/0>P)، با میانجی گری گفتار با خود (33/0-=b، 01/0>P)  و خود تنظیمی رفتاری(29/0-=b، 01/0>P)  43 درصد واریانس مشکلات رفتاری را تبین می کنند. پژوهش حاکی از پیش بینی مشکلات رفتاری کودکان با کاشت حلزون بر اساس توانایی زبان و با نقش واسطه ای گفتار با خود و خودتنظیمی رفتاری است، که می تواند در راستای کاهش مشکلات رفتاری در برنامه های پیشگیری و توانبخشی مورد توجه قرار گیرند.