ارزیابی تاثیر روش های مختلف مدیریت علف های هرز در سطوح تراکم ذرت بر علف های هرز و عملکرد ذرت (Zea mays L.)

به منظور ارزیابی تاثیر روش های مختلف مدیریت علف های هرز در سطوح تراکم ذرت بر مدیریت علف های هرز و عملکرد ذرت، آزمایشی در سال زراعی 1388، در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد تاکستان انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل تراکم ذرت در سه سطح (تراکم توصیه شده 16 بوته در متر مربع، 25 و 50 درصد بیشتر از تراکم توصیه شده) و مدیریت علف های هرز در پنج سطح (عاری از علف های هرز، بدون وجین، علف کش نیکوسولفورون در مرحله دو تا چهار برگی ذرت، یک بار کولتیواتور و دوبار کولتیواتور) بودند.نتایج نشان داد که تغییر تراکم ذرت، سبب بروز اختلاف معنی دار در فراوانی و وزن خشک تاج خروس خوابیده، تراکم کل و وزن خشک کل علف های هرز و همچنین عملکرد بیولوژیک ذرت گردید. روش های مختلف مدیریت علف های هرز، بر تمامی صفات مورد مطالعه علف های هرز، اثر معنی دار داشت اما اختلاف معنی داری بر صفات ذرت مشاهده نشد. برهم کنش سطوح تراکم ذرت و روش های مختلف مدیریت علف های هرز بر تراکم تاج خروس خوابیده معنی دار بود. در نهایت، بهترین تراکم جهت کنترل مناسب علف های هرز و به دست آوردن عملکرد بیولوژیک بالاتر در ذرت، تراکم 50 درصد بیشتر از تراکم توصیه شده با 39155 کیلوگرم در هکتار بود. همچنین از میان روش های متفاوت مدیریت علف های هرز، یک بار کولتیواتور، نسبت به تیمارهای دو مرتبه وجین و دوبار کولتیواتور، مناسب ترین تیمار بود.