بررسی اثر استقرار بسترهای مصنوعی بر رشد و بازمانگی بچه میگوی سفید هندی

این تحقیق به منظور بررسی اثر استقرار بسترهای مصنوعی بر روی رشد و بازماندگی بچه میگوی سفید هندی (Penaeus indicus, H. Milne Edward, 1837) در پنج سطح شامل صفر (تیمار شاهد بدون افزایش بستر مصنوعی) 20، 40، 60، 80 درصد افزایش بستر مصنوعی با سه تکرار به صورت طرح کاملا تصادفی انجام پذیرفت. بچه میگوهای سفید هندی 35 روزه (PL35) با میانگین وزن 0. 02 ± 0. 42 گرم به مدت 90 روز در مخازن 4 تنی، با تراکم 157 عدد در هر مخزن معادل 30 عدد در متر مربع، پرورش یافتند. در این آزمایش شاخصهای رشد و بازماندگی بچه میگوها در تیمارهای مختلف در دوره پرورش بررسی شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که افزایش بستر مصنوعی بر برخی شاخصهای رشد بچه میگوی سفید هندی (Penaeus indicu) دارای اثر معنی دار بود (P<0. 05). بیشترین میانگین افزایش وزن بدن، بالاترین میانگین وزن نهایی بدن بچه میگوها، میانگین ضریب رشد ویژه (SGR) ، میانگین تولید و همچنین کمترین میزان میانگین ضریب تبدیل غذایی (FCR) در تیمار 40 درصد افزایش بستر مصنوعی بدست آمد. همچنین نتایج نشان داد که افزایش بستر مصنوعی اثر معنی داری بر شاخص افزایش طول کاراپاس انتهایی و بازماندگی نداشت (P>0. 05).