مقایسه اثر محرکات صوتی بر مهار دگرسویی گسیل های صوتی گوش

تحریک دگرسویی صوتی سیستم وابران، موجب مهار عملکرد سلول های مویی خارجی و کاهش دامنه گسیل های صوتی گوش می شود. در بررسی حاضر مقدار میانگین کاهش دامنه گسیل های صوتی برانگیخته با تن برست (TBEOAEs) فرکانس مرکزی 2000، 1000، 4000 هرتز با ارایه دگرسویی صوت خالص و نویز باریک باند با فرکانس مرکزی 1، 2، 4 کیلو هرتز در گوش راست افراد 19 تا 27 ساله تعیین شده است.
این مطالعه بر روی 37 نفر (15 مرد و 22 زن) با شنوایی طبیعی انجام شد. پس از تطابق سایکوآکوستیکی، بلندی نویز باریک باند با صوت خالص در 70dBHL در گوش چپ، پاسخ TBEOAEs با فرکانس مرکزی 1، 2 و 4 کیلو هرتز در گوش راست بدست آمد. سپس با ارایه دگرسویی صوت خالص 70 دسی بل و نویز باریک باند با بلندی معادل، دامنه TBEOAEs اندازه گیری شد.
میانگین دامنه های TBEOAEs با فرکانس مرکزی 2، 1 و 4 کیلو هرتز با ارایه دگرسویی صوت خالص و نویز باریک باند کاهش نشان داد که کاهش نویز باریک باند در تمامی فرکانس ها بیشتر بود. همچنین میانگین دامنه ها در فرکانس های بالاتر کاهش کمتری نشان داد.
تحریک دگرسویی موجب کاهش دامنه TBEOAEs می شود و محرک دارای پهنای باند بیشتر، در ایجاد پدیده مهار دگرسویی کارآمدتر است. بنظر می رسد علاوه بر هماهنگی طیفی بین محرک تولید کننده گسیل های صوتی گوش و محرک دگرسویی، پهنای باند فرکانسی نیز در کاهش دامنه گسیل های صوتی گوش و ایجاد پدیده مهار نقش بسزایی دارد.