توزیع فصلی جلبک های اپی فیت روی بسترهای طبیعی و مصنوعی و رابطه بین بیوماس آنها با برخی عوامل فیزیکوشیمیایی در تالاب انزلی

هدف از این مطالعه، بررسی توزیع جلبک های اپی فیت بود که از مهرماه 1380 تا شهریور ماه 1381 به مدت 12 ماه در تالاب انزلی استان گیلان صورت پذیرفت.
جلبک ها بعنوان تولید کنندگان اولیه، یکی از مهم ترین عوامل زنجیره غذایی بخصوص در اکوسیستمهای آبی می باشند. آنها بطور مستقیم یا بطور غیر مستقیم مورد تغذیه ماهی ها قرار می گیرند. ابتدا توسط زئوپلانکتون ها مصرف شده و سپس ماهی ها آنها را بعنوان غذا مصرف می نمایند. لذا در امور شیلات و پرورش آبزیان اهمیت بسزایی دارند. اپی فیت ها مجموعه ای نامتجانس از جلبک ها، باکتری ها، قارچ ها، مواد آلی و معدنی هستند که روی ماکروفیت ها، چوب و سایر اشیا غوطه ور یافت می شوند (Wetzel, 1983) جلبک های پریفیتون اهمیت زیادی دارند و 20 تا 50 درصد تولیدات اولیه دریاچه را تولید نموده و متابولیتهای آنها برای سایر موجودات قابل استفاده است (Siver, 1977) هنگام بهار با افزایش دما و نور، تولیدات و بیوماس جلبک های اپی فیت بخصوص دیاتومه ها و در تابستان کلرفیت ها و سیانوفیت ها افزایش می یابند. در پاییز هم گاهی باعث افزایش بیوماس می گردند.