تعیین مناسبترین درصد غذادهی در پرورش گوشتی بچه فیل ماهی (Huso huso) در حوضچه های فایبرگلاس

به منظور ارزیابی اثر میزان غذا دهی بر عملکرد روند رشد، ضریب تبدیل غذایی، شاخص رشد ویژه، کارایی غذا و شاخص قیمت بچه فیل ماهیان پرورشی (Huso huso) ، آزمایش رشدی در دو مرحله مطالعاتی در قالب طرح آماری کاملا تصادفی متعادل در حوضچه‏ های فایبرگلاس (2×2×0. 53 سانتیمتر) در شرایط یکسان پرورشی (جیره غذایی، اکسیژن محلول، نور، شدت جریان آب، تراکم کشت و دفعات غذا دهی) طراحی و انجام شد. در مرحله اول 180 عدد بچه فیل ماهی با وزن متوسط 867. 86±17. 42گرم به مدت 100 روز در چهار تیمار و سه تکرار با درصدهای مختلف غذا دهی (1، 2، 3 و 4 درصد براساس وزن توده زنده) ، در مرحله دوم نیز چهار تیمار با سه تکرار (با تعداد 84 عدد فیل ماهی با وزن متوسط 2096. 1±35. 6 گرم) در نظر گرفته شد که با درصدهای مختلف 0. 75، 1. 5، 2. 5 و 3 درصد وزن توده زنده به مدت 125 روز تغذیه شدند. در طول دوره پرورش درجه حرارت آب بترتیب 25. 52±1. 78 و 14. 82±0. 48 درجه سانتیگراد و اکسیژن محلول 7. 6±0. 3 و 7. 9±0. 18میلی گرم در لیتر در نوسان بود. ماهیان چهار بار در روز با استفاده از جیره رشد شامل، 40 درصد پروتئین، 13 درصد چربی و 9. 9 درصد خاکستر غذا دهی شدند. در تمام تیمارها ماهیان به سرعت رشد نموده و استفاده کارآمدی از جیره‏ ها داشتند، اما تاثیر تعدادی از تیمارها (درصدهای مختلف غذا دهی) بر روند رشد و نمو مشاهده گردید. بررسی مقادیر درصد افزایش وزن بدن، شاخص رشد ویژه، ضریب تبدیل غذا، کارایی غذا و شاخص قیمت در مطالعه فوق (در هر دو مرحله) در طول دوره پرورش دلیل واضحی برای عملکرد رشد مناسبتر در درصدهای غذا دهی پایین تر بود (0. 05>P). بطوریکه افزایش درصد غذا دهی با میزان مصرف غذا (D. F. C) رابطه مستقیم و با مقادیر کارآیی غذا، ضریب تبدیل غذایی، شاخص رشد ویژه و شاخص قیمت رابطه معکوس را نشان داد (0. 05>P). همچنین مشخص گردید در مرحله یک، تیمار 2 درصد غذا دهی با مصرف 1. 92 واحد غذا، یک واحد گوشت و در مرحله دوم تیمار 0. 75 درصد غذا دهی با مصرف 1. 82 واحد غذا، یک واحد گوشت تولید نموده ‏اند، همچنین مشخص گردید در هر دو مرحله به رغم افزایش هزینه تولید غذا در تیمارهای غذا دهی بالاتر به میزان بیش از 50 درصد، هیچگونه اختلاف معنی‏ داری در روند رشد مشاهده نگردید. می توان اذعان نمود حد مطلوب درصد غذا دهی برای ماهیان 850 تا 1900 گرمی به میزان دو درصد و برای ماهیان 2050 تا 3300 گرمی، حداکثر تا 1 درصد وزن بدن (با توجه به دمای آب) می‏ باشد.