بررسی اثرات زیست محیطی ناشی از مزارع پرورش میگو بر خور تیاب در استان هرمزگان

توسعه فعالیت های تکثیر و پرورش میگو در سواحل جنوبی کشور بخصوص در دهه اخیر رشد چشمگیری داشته است. در این تحقیق بعضی از ترکیبات شیمیایی آب مانند نیترات، نیتریت، آمونیوم، ازت معدنی کل، فسفات و فسفر کل به منظور بررسی میزان غلظت این ترکیبات و تعیین اثرات احتمالی زیست محیطی ناشی از فعالیت های آبزی پروری در منطقه تیاب استان هرمزگان در سال 1380 مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه برداری از آب بطور ماهانه به مدت شش ماه در طی دوره پرورش از خرداد ماه تا آذر ماه 1380 از 5 ایستگاه انتخابی صورت گرفت. محدوده نوسانات غلظت نیترات، نیتریت، آمونیوم، ازت معدنی کل، فسفات و فسفرکل در ایستگاه های مورد مطالعه بترتیب معادل 06/4 تا 58/23، 21/0 تا 23/2، 07/0 تا 04/2، 46/4 تا 13/25، 11/0 تا 35/2 و 73/1 تا 3/22 بود. بررسی ها نشان داد که غلظت نوترینت ها ابتدا در پسابهای خروجی و سپس در محل ریزش پسابها به مراتب بیشتر از سایر ایستگاه ها بوده است. بطوریکه نتایج آنالیز واریانس یکطرفه درخصوص مقایسه میانگین پارامترها بین پسابهای خروجی و سایر ایستگاه ها اختلاف معنی داری را نشان داده اند (P<0. 05). لذا با توجه به نتایج حاصله می توان گفت که فعالیت مزارع پرورش میگو در منطقه توانسته است بطور نسبی موجب افزایش بعضی از پارامترها گردد. اما مقایسه پارامترهای مورد مطالعه با استانداردهای زیست محیطی حاکی از این است که در حال حاضر مزارع پرورش میگو نتوانسته اند اثرات زیست محیطی نامطلوبی را در خور تیاب بر جای بگذارد.