دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی کشورها

نیل به مقاصد سیاسی، امنیتی و اقتصادی همواره از مهم ترین اهداف کشورها در تدوین و اعمال سیاست خارجی شان بوده است. برای تحصیل این مقاصد کشورها عمدتا و به طور سنتی نوعی دیپلماسی مبتنی بر رویکردها و ابزارهای سیاسی، نظامی و اقتصادی را در پیش می گیرند؛ با این همه، در سالهای نیمه دوم قرن بیستم رویکردهای نسبتا جدیدی در دیپلماسی مطرح شد که توجه افزون تر و تاکید بیشتر بر راهکارها و ابزارهای فرهنگی را به مسئولان و طراحان سیاست خارجی توصیه می کرد. این مقاله بر آن است تا با تبیین مبانی این رویکرد و ضمن استناد به شواهد تاریخی و نمونه های عملی به مطالعه این پدیده نسبتا جدید در عرصه سیاست خارجی و روابط بین الملل بپردازد و در این راستا، ابعاد گوناگون رابطه میان فرهنگ و دیپلماسی را به بحث گذارد. در این مقاله همچنین، چگونگی تاثیرگذاری عوامل فرهنگی بر دیپلماسی در دو سطح «طراحی» و «اجرا» بررسی شده و سپس، چگونگی استفاده مؤثر از «قدرت نرم» در پیشبرد دیپلماسی توسط کشورها تجزیه و تحلیل خواهد شد.