بررسی تاثیر اجرای توانبخشی قلبی در منزل بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای توانبخشی قلبی در منزل بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی انجام گرفت.
در این مطالعه نیمه تجربی 38 بیمار مبتلا به سکته قلبی بدون عارضه براساس شرایط لازم ورود به مطالعه انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (18 نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه سنجش آگاهی بیمار، کیفیت زندگی مک نیو و چک لیست کنترل و پیگیری بیمار در منزل با روش مصاحبه و مشاهده جمع آوری گردید. گروه مداخله تحت آموزش نظری و عملی «برنامه توانبخشی قلبی در منزل» قرار گرفت و در انتها نیز کتابچه آموزشی ارایه شد. تداوم اجرای عملی برنامه توسط نفرات پژوهش، حین سه ملاقات در منزل به فاصله یک، دو و سه ماه پیگیری گردید و مشاوره و راهنمایی و پیگیری تلفنی نیز انجام شد. برای بیماران گروه کنترل، کتابچه آموزشی در انتهای پژوهش ارایه گردید.
نتایج پژوهش نشان دهنده افزایش کیفیت زندگی بیماران گروه مداخله پس از انجام توانبخشی قلبی در منزل نسبت به قبل از مداخله در ابعاد جسمی، روحی– روانی و کل بوده است (P=0.000). در بعد اجتماعی افزایش معنی داری بعد از مداخله مشاهده نگردید (P=0.308). در گروه کنترل کاهش در میانگین ها در ابعاد مختلف کیفیت زندگی مشهود بود لیکن این کاهش تنها در بعد اجتماعی معنی دار بوده است (P=0.009). در مقایسه دو گروه، قبل از مداخله در هیچ یک از ابعاد کیفیت زندگی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. مقایسه کیفیت زندگی دو گروه بعد از مداخله نیز فقط در بعد روحی– روانی دارای تفاوت معنی دار آماری بوده است (P=0.032).
می توان تفاوت میانگین قبل و بعد کیفیت زندگی در ابعاد جسمی، روحی– روانی و کل در گروه مداخله را به اثربخشی مداخله نسبت داد، لیکن فرضیه تحقیق مبنی بر تاثیر توانبخشی قلبی در منزل بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی با توجه به عدم تفاوت معنی دار مقایسه دو گروه بعد از مداخله در 3 متغیر حمایت نشد. این نتیجه را می توان به ماهیت پویا، ذهنی و چند بعدی مفهوم کیفیت زندگی و نیاز به نمونه بزرگتر مطالعه و زمان طولانی تر برای پیگیری بیماران، نسبت داد.