حق جنسی، اختلال و انحراف در آن در قوانین موضوعه

حق تمتع جنسی از محورهای اساسی تشکیل خانواده است و به نظر اکثریت حقوقدانان شرط خلاف آن، شرط خلاف مقتضای ذات عقد نکاح بوده و مبطل عقد نکاح است. تمکین دارای دو معنای عام و خاص است. تمکین خاص به معنای آن است که زن، نزدیکی با شوهر را بپذیرد و تمکین عام یعنی آنکه زن وظایف و تکالیف خود را نسبت به شوهر در حدود عرفی و قانونی انجام دهد و در صورت تخلف یک طرفه «نشوز» و تخلف دو طرفه «شقاق» ایجاد می شود.
اختلالات جنسی و انحرافات جنسی دو عاملی است که بر ارتباط جنسی زوجین آثار سوء دارد. در تمایز بین اختلال جنسی و انحراف جنسی باید گفت هر گاه موضوع مورد توجه انسان برای ارضای نیاز جنسی چیزی غیر از جنس مخالف باشد فرد دچار انحراف جنسی است؛ اما اختلال جنسی، به عدم وجود اوج لذت جنسی، بی انزالی و سرد مزاجی اطلاق می شود. اختلالات جنسی از قبیل عنن، خصاء و قرن به عنوان علل فسخ نکاح مورد توجه مقنن قرار گرفته است و انحراف جنسی اگر چه صریحا مورد اشاره مقنن قرار نگرفته است اما با توجه به کلیت ماده 1130 قانون مدنی، می تواند به عنوان علت عسر و حرج زوجه به او حق طلاق بدهد.
در این نوشتار، دیدگاه قانونگذار به مساله ارضای نیاز جنسی به روش صحیح در خانواده مورد توجه قرار گرفته و به بررسی ایرادهای وارد بر قانون پرداخته، ضمن آنکه موضوع انحراف ها و آسیبهای جدی از این ناحیه را مورد تامل قرار داده است.