تاثیر مواد آنتی اکسیدان بوتیل هیدروکسی آنیزول و پلی فسفات سدیم بر روی زمان ماندگاری خرچنگ دراز آب شیرین دریای خزر (Astacus leptedactylus) منجمد شده در برودت 18 - درجه سانتیگراد

در این تحقیق تاثیر مواد آنتی اکسیدان (BHA) و پلی فسفات سدیم بر روی زمان ماندگاری خرچنگ دراز آب شیرین (Astacus Leptodactylus) دریای خزر منجمد شده در 4 محلول با غلظت ها و زمان های مختلف و گروه شاهد بر اساس یک برنامه زمانبندی شده از زمان صفر به مدت 6 ماه بررسی شد و آزمایش های (PV) ، (TVN) ، شمارش میکروبی و تست ارگانولپتیک بر روی نمونه ها در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که پراکسید در نمونه شاهد تا ماه چهارم سیر صعودی و از ماه چهارم تا ششم سیر نزولی داشته است که بیشترین عدد پراکسید در ماه چهارم 3. 53 میلی اکی والان در هزار گرم می باشد. کمترین عدد پراکسید مربوط به نمونه غوطه ور شده در محلول 0. 2 درصد BHA و 0. 4 درصد پلی فسفات سدیم به مدت یک ساعت 0. 88 میلی اکی والان در هزار گرم در ماه ششم بوده است. کمترین TVN مربوط به نمونه غوطه ور شده در محلول 0. 2 درصد BHA و 0. 4 درصد پلی فسفات سدیم به مدت یک ساعت 17. 8 میلی اکی والان در هزار گرم در ماه ششم بوده و بیشترین TVN مربوط به نمونه شاهد 19. 8 میلی اکی والان در هزار گرم در ماه ششم بوده است. کمترین بار میکروبی مربوط به نمونه غوطه ور شده در محلول 0. 2 درصد BHA و 0. 4 درصد پلی فسفات سدیم به مدت یک ساعت، 2× 101 در گرم در ماه ششم می باشد و بیشترین بار میکروبی مربوط به نمونه شاهد، 7× 102 در گرم در ماه ششم بود.