تعیین نیازهای توانبخشی صدمات ارتوپدی در زلزله بم

هدف از بررسی حاضر تعیین نوع و میزان نیازهای توانبخشی مصدومین زلزله شهرستان بم در سال 1382 بوده است.
این پژوهش یک مطالعه مقطعی است که بر روی 3000 نفر از مجروحین زلزله بم که به بیمارستان های کشور ارجاع شده بودند، انجام شده است. از بین بیمارستان های کشور به صورت تصادفی ساده چهار بیمارستان انتخاب و کلیه بیماران چهار بیمارستان منتخب به صورت سرشماری در مطالعه شرکت داده شدند.
بررسی ضایعات نشان داد که 67.74 درصد ضایعات، شکستگی و در رفتگی بوده است. پس از آن ضایعات تروماتیک سیستم اعصاب مرکزی و محیطی به ترتیب 11.15 و 9.53 درصد شیوع داشت. سایر موارد مشتمل بر ضایعات بافت نرم (3.17 درصد)، زخم باز (9.48 درصد)، ضایعات عروقی (0.72 درصد) و قطع عضو (0.55 درصد) از شیوع کمتری برخوردار بودند.
نتیجه کاربردی که می توان از این بررسی برای مدیریت بحران در زلزله گرفت این است که بیشترین متخصصین مورد نیاز در تیم پزشکی، متخصصان ارتوپدی و توانبخشی (فیزیوتراپی و ارتوپدی فنی) می باشند و کلینیک های صحرایی توانبخشی در بیمارستان های صحرایی بسیار مورد نیاز است تا از عواقب ناشی از عدم ارایه توانبخشی به موقع جلوگیری شود.