استفاده از آزمایش کشش غیر مستقیم جهت ارایه مدلی برای پیش بینی عمر خستگی نمونه های آسفالتی

به طور کلی روسازی ها پس از گذشت چند سال از بهره برداری (کمتر از عمر بهره برداری)، به خرابی هایی از جمله قیر زدگی، انواع مختلف ترک ها، ناهمواری و یا تلفیقی از آنها دچار می شوند. به همین دلیل متولیان راهسازی همواره به دنبال راه حل هایی بوده اند که عمر روسازی راه ها را بیشینه و هزینه تعمیر و نگهداری آنها را کمینه کند. از جمله خرابی هایی که معمولا در روسازی راه ها مشاهده می شوند، ترک های خستگی هستند. برای تهیه مخلوط آسفالتی مقاوم در برابر بروز ترک های خستگی زودرس، آزمایش هایی پیشنهاد شده اند که معمولا انجام آنها نیاز به تجهیزات ویژه و صرف زمان طولانی دارد. به همین دلیل پژوهشگران روابط متنوعی را برای پیش بینی عمر خستگی مخلوط های آسفالتی ارایه کرده اند که البته این روابط نیز برای شرایط خاص انجام آزمایش (نوع مصالح، دما و...) معتبرند، اما باید برای شرایط دیگر اعتبارسنجی و صحت کاربرد آنها مورد بررسی قرار گیرد. در این پژوهش سعی شده است با توجه به امکانات آزمایشگاهی موجود در کشور و استفاده از آزمایش کشش غیرمستقیم رابطه ای برای پیش بینی عمر خستگی مخلوط های آسفالتی رایج که در رویه آسفالتی راه های کشور مورد استفاده قرار می گیرند ارایه شود. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان می دهند که با استفاده از درصد فضای خالی مصالح سنگی پرشده با قیر و ضریب برجهندگی نمونه های آسفالتی می توان رفتار خستگی مخلوط های آسفالتی را مورد بررسی قرار داد.