بررسی علل نابینایی و کاهش شدید دید در دانش آموزان مدارس نابینایان مشهد در سال 1385

تعیین علل کاهش شدید دید و نابینایی و تعیین میزان حدت بینایی در دانش آموزان مدارس نابینایان شهر مشهد به منظور ارزیابی علل قابل پیشگیری هدف این مطالعه می باشد.
در سال 1385 طی یک مطالعه تحلیلی و با استفاده از اصول و معاهده تعدیل شده سازمان بهداشت جهانی برای بچه های نابینا و نیمه بینا 260 دانش آموز شاغل به تحصیل در چهار مدرسه نابینایان در مشهد با انتخاب غیراحتمالی مورد معاینه قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده توسط اپتومتریست و متخصص چشم شامل پرسشنامه و معاینات بالینی آنالیزو نقص اصلی تشریحی و علت اصلی بوجود آورنده آن برای هر دو چشم جداگانه مشخص و ثبت گردید.
در جمعیت مورد مطالعه 157 نفر (%54.9) مذکر و 129 نفر (%45.1) مونث بودند. متوسط سن دانش آموزان 14.2±4.2 سال بود. بیشترین علل نابینایی مربوط به بیماری های رتین (%28.6) و بعد از آن به ترتیب آتروفی عصب بینایی، لنز (کاتاراکت مادرزادی)، کدورت قرنیه، گلوکوم مادرزادی، آلبینیسم، میکروفتالموس، آنوفتالموس و ضایعات یووه آبودند. بیشترین علل جراحی انجام شده کاتاراکت بود و میزان شیوع عدم درک نور در دو جنس از نظر آماری معنی دار بود (P<0.01).
بیماری های ارثی نقش مهمی در میان علل نابینایی دارند، بنابراین مشورت ژنتیکی و غربالگری در سنین پایین و آموزش عمومی می تواند از بروز نابینایی پیشگیری، یا از شیوع آن کاسته و یا شدت آن را کم نماید.