ارزیابی عوامل خطرساز بروز نارسایی حاد کلیه در جراحی آنوریسم آئورت شکمی

نارسایی حاد کلیه بعد از جراحی آنوریسم عارضه شایعی است و با مرگ و میر و ناتوانی بالایی همراه می باشد. نارسایی حاد کلیه نیز بدون توجه به علت آن دارای میزان مرگ و میر بسیار بالایی است.

در یک مطالعه توصیفی گذشته نگر به منظور شناسایی عوامل خطرساز اصلی برای وقوع نارسایی حاد کلیه متعاقب ترمیم الکتیو و فوریتی آنوریسم آئورت شکمی، پرونده های 70 بیمار که در مدت 7 سال گذشته در بیمارستان شهدای تجریش تهران با تکنیک یکسان (از طریق صفاق) جراحی شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای مورد نظر شامل بیماری های همراه عمده طبی، اختلال عمل کلیه قبل از عمل، نارسایی حاد کلیه، زمان ایسکمی کلیه برحسب دقیقه، هیپوتانسیون حین عمل، دریافت ماده کنتراست و موارد مربوط به ماهیت آنوریسم و جراحی آن بود.

تعداد 53 نفر مرد و 17 نفر زن با سن متوسط 70 سال در محدوده 90-37 سال مورد بررسی قرار گرفتند. قبل از عمل، 33 درصد از بیماران دچار بیماری انسدادی مزمن ریه بودند و در 19 درصد بیماران مقادیر پایه کراتینین سرم بیشتر از 1.5 میلی گرم در دسی لیتر بود. یکی از بیماران وابسته به دیالیز بود و 53 درصد بیماران دچار بیماری ایسکمی قلب بودند. همه اعمال جراحی از طریق روش صفاقی انجام شده بودند. جراحی فوریتی در 14 درصد موارد و پارگی آنوریسم و دیسکسیون آئورت به ترتیب در 17 و 13 درصد از بیماران اتفاق افتاده بود. میزان مرگ و میر بعد از عمل برای اعمال جراحی الکتیو و فوریتی به ترتیب 20 و 70 درصد بود. نارسایی قابل توجه کلیه در 20 درصد موارد روی داد و میزان مرگ و میر آن 57 درصد بود. همودیالیز در 4 مورد انجام شد که نیمی از آنها فوت کردند. ما ارتباط معنی داری بین نارسایی کلیه بعد از عمل با جراحی اورژانس (P=0.01) و پارگی آنوریسم (P=0.039) و مرگ بعد از عمل جراحی (P=0.005) یافت شد، ولی بین سایر متغیرها رابطه معنی داری یافت نگردید.

نارسایی حاد کلیه بعد از جراحی آنوریسم شکمی شایع بوده و با جراحی اورژانس و پارگی آنوریسم ارتباط دارد.