بررسی درماتوفیتوزیس در مراجعین به درمانگاه پوست بیمارستان بوعلی سینا قزوین؛ 83-1382

درماتوفیتوزیس یک بیماری شایع جلدی قارچی است که انتشار جهانی داشته و از نظر بهداشتی مهم است. جهت کنترل درماتوفیتوس بایستی به اکولوژی و چگونگی ایجاد آن توجه نمود.

در یک مطالعه توصیفی در خلال یک دوره 12 ماهه (از اسفند ماه سال 1382 الی اسفند ماه سال 1383) 341 بیمار مشکوک به درماتوفیتوزیس با استفاده از روش نمونه برداری از مو و پوست و ناخن و دیدن نمونه شفاف شده با هیدروکسید پتاسیم (KOH) به طور میکروسکوپی و کشت نمونه بر محیط سابورو دکستروز آگار توام به سیکلوهگزامید و کلرامفنیکل (Scc) مورد بررسی قرار گرفتند. در بعضی موارد برای تشخیص درماتوفیت های جدا شده از تست های افتراقی چون اوره، سوراخ کردن مو، کورن میل آگار استفاده شد.

تعداد 116 مورد (34 درصد) درماتوفیتوزیس تشخیص داده شد. کچلی کشاله ران با 31.9 درصد بیشترین مورد و بعد به ترتیب کچلی بدن با 20.7 درصد، کچلی پا 19 درصد، کچلی ناخن 11.2 درصد، کچلی صورت 7.7 درصد، کچلی دست 5.2 درصد و کچلی سر 4.3 درصد بدست آمد. درماتوفیتوزیس در جنس مذکر بیشتر از جنس مونث بود و درماتوفیت انسان دوست اپیدرموفیتون فلوکوزوم بیشتر (32.8 درصد) از درماتوفیت های دیگر سبب کچلی شده بود.

اپیدرموفیتون فلوکوزوم، شایع ترین عامل درماتوفیتوزیس در شهر قزوین بوده و شایع ترین نوع بالینی درماتوفیتوزیس نیز کچلی کشاله ران می باشد.