مهارت اعضای هیات علمی و نیاز آموزشی آنان در مورد روش های تدریس بالینی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

شناسایی نیازهای آموزشی و سطح مهارت اساتید در امر تدریس، برای برنامه ریزی رشد و تعالی هیات علمی ضرورت دارد. این مطالعه با هدف تعیین سطح مهارت و نیاز آموزشی اساتید در مورد روش های تدریس کارآموزی و کارورزی انجام شد تا بر این اساس محتوی آموزشی کارگاه های روش تدریس با نیاز آموزشی اساتید متناسب گردد. در یک مطالعه توصیفی با نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 108 نفر اعضای هیات علمی مدرس دروس کارآموزی و کارورزی دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1383، پرسشنامه ای 16 گزینه ای در زمینه سطح مهارت خود و نیاز آموزشی موضوعات مربوط به روش های تدریس در کارآموزی و کارورزی بالینی را بطور خودایفا تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها به صورت میانگین، انحراف معیار ارائه و ارتباط متغیرها با رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS انجام شد. اساتید در مورد کلیه 16 موضوع مورد بررسی نیاز آموزشی داشتند و سطح مهارت خود را حداقل معادل تسلط در حد اجرا می دانستند و در زمینه استفاده از نتایج ارزشیابی برای رفع اشکالات تدریس، ضبط ویدیویی و تهیه فیلم آموزشی پایین دانستند. مهم ترین اولویت های نیاز آموزشی شامل: منابع اطلاع رسانی و مجموعه مجلات الکترونیکی، روش های ارزشیابی مهارت های بالینی، استفاده از نتایج ارزشیابی برای شناسایی اشکالات تدریس بود. بین سطح مهارت و نیاز آموزشی اساتید و مشخصات دموگرافیک رابطه معنی داری وجود نداشت. با اینکه اساتید در اکثر موارد مهارت خود را نسبتا در حد تسلط ارزیابی نمودند ولی نیازمند آموزش بیشتر بودند. کارگاه های روش تدریس و ارزیابی دانشجو نیاز به اصلاح و بازنگری دارد و محتوی و مباحث کارگاه باید متناسب با نیاز آموزشی اساتید طراحی گردد و از روش های مختلف آموزشی مانند: کارگاه های آموزشی، کتب و جزوات، خودآموز و فیلم آموزشی استفاده شود.