فراوانی آنتی بادی ویروس هپاتیت A در مبتلایان هپاتیت B و C در ایران

عفونت جدید با ویروس هپاتیت A در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C، می تواند سیر بیماری هپاتیت B و C را دستخوش تغییر نماید. هدف از مطالعه حاضر این است که میزان فراوانی آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت A را در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C اندازه گیری و از لحاظ برخی عوامل مرتبط با هم مقایسه نماییم.

در مجموع 115 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن B و 56 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن C که در طی سال های 1383 تا 1384 به انجمن هپاتیت استان همدان مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. بیماران پس از ورود به تحقیق، پرسش نامه ای شامل متغیرهای دموگرافیک و سوابق بیماری برایشان تکمیل می شد. سپس آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت (A IgM و IgG) به روش ELISA، تعداد گلبولهای سفید (WBC)، میزان هماتوکریت، پلاکت سرم و آزمون های کارکرد کبدی (AST،ALT، Bil،ALP) مورد بررسی قرار گرفت.

از 32 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن B، به دلیل عدم همکاری یا مراجعه، آزمایش HAV Ab انجام نشد. تعداد 71 مورد (5/85%) HAV Ab از نوع IgG مثبت گزارش شد. تنها یک مورد از بیماران، مبتلا به هپاتیت حاد (A (IgM anti HAV مثبت بود. در بیماران هپاتیت مزمن C، امکان اندازه گیری IgG anti HAV در 17 بیمار فراهم نگردید و در 39 بیمار آزمایش شده، 36 بیمار (3/92%) از لحاظ IgG anti HAV مثبت بودند.

تصمیم گیری برای انجام واکسیناسیون ضد هپاتیت A و یا انجام آزمایش اندازه گیری تیتر آنتی بادی ضد ویروس HAV در بیماران مزمن کبدی منوط به شیوع آن در منطقه و در بیماران هپاتیت مزمن می باشد. به نظر می رسد در مطالعه فعلی، فراوانی بالای این آنتی بادی در بیماران هپاتیت مزمن B و C بیانگر آن است که انجام تست آنتی بادی در این بیماران در مرحله اول سودمندتر از واکسیناسیون تمامی این افراد برعلیه هپاتیت A باشد.