ارزیابی تنوع طرحهای درمانی دندانپزشکان عمومی در مورد پوسیدگی های سطوح اکلوزال

طرحهای درمانی که دندانپزشکان برای پوسیدگی های سطح اکلوزال به کار می گیرند متنوع و پراکنده است. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان تنوع طرحهای درمانی دندانپزشکان در مورد پوسیدگی های شیارهای اکلوزالی است. در یک مطالعه مقطعی در سال 85 با معاینه دندانهای کودکان 8-10ساله مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تعداد شش دندان مولر اول دائمی با پوسیدگی شیارهای اکلوزالی در درجات 1- 3 (طبق درجه بندی Espelid) که به تایید پنج دندانپزشک متخصص رسید انتخاب گردید. فتوگرافی رنگی از سطح اکلوزال و رادیوگرافی بایت وینگ این دندانها از طریق رایانه بر روی مانیتور به نمایش در آمد و از صد و پنجاه دندانپزشک عمومی که به طور تصادفی سیستماتیک انتخاب شده بودند خواسته شد پس از مشاهده تصاویر مربوطه با تکمیل پرسشنامه ای پس از تشخیص پوسیدگی، طرح درمان خود را اعلام نمایند. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمونهای Ordinal regression و Kruskall-wallis مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. با توجه به استاندارد طلائی طرح درمانهای صحیح شامل سیلنت تراپی در 36% و Preventive Resin Restoration:PRR))، 8/27% موارد بود. برای دندانهائی که بدون پوسیدگی تشخیص داده شده بود چهار نوع طرح درمان شامل: بدون نیاز به هیچ گونه درمان معادل 4/36%، رعایت بهداشت دهان و فلورایدتراپی برابر 1/33% و سیلنت تراپی معادل 3/22% از دندانپزشکان ارائه کردند. جهت دندانهائی که با پوسیدگی در حد مینا تشخیص داده شده بود پنج نوع طرح درمان و برای پوسیدگی های عاج شش نوع طرح درمان ارائه شد. در بررسی عواملی مانند سن، جنس، محل فارغ التحصیلی و کار با کودکان، تنها جنس دندانپزشکان اثر معناداری در تنوع طرحهای درمانی داشت. (013/0=P) پراکندگی طرحهای درمانی بسیار زیاد بوده و بیشتر از نوع تهاجمی و نشان دهنده عدم آگاهی کافی دندانپزشکان از روش های پیشگیرانه در ترمیم دندانهاست.