بررسی دیدگاه اعضای هیات علمی بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در خصوص اثرات طرح کارانه بر آموزش پزشکی در بیمارستان های آموزشی

عنایت به ارتقای آموزش پزشکی کشور و بار مالی موجود بر مراکز آموزشی درمانی و سوق دادن آنها به سمت خودکفایی سبب شد تا در سال های گذشته، طرح نظام نوین اداره امور بیمارستان ها (طرح کارانه) در مراکز آموزشی به اجرا در آید تا اولا بار مالی بیمارستان ها کاهش یابد و ثانیا با استفاده بهینه از امکانات موجود و ایجاد انگیزه در کادر آموزشی و درمانی، ارتقای آموزش پزشکی با ارائه بهتر این خدمات مهیا شود.
این مطالعه به منظور تعیین دیدگاه اعضای هیات علمی گروه های بالینی دانشکده پزشکی در مورد تاثیر طرح کارانه بر ارائه خدمات آموزشی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردید.
در این مطالعه مقطعی 69 نفر از اعضای هیات علمی گروه های مختلف بالینی که از مزایای طرح کارانه استفاده می نمودند، شرکت کردند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ای حاوی سؤالات بسته چند گزینه ای که در چهار حیطه تنظیم گردیده بود، استفاده شد.
نتایج نشان داد که آگاهی اعضای هیات علمی از مفاد طرح کارانه مناسب نیست. همچنین از دیدگاه بیش از 60 در صد پاسخ دهندگان، اجرای طرح کارانه موجب افزایش حضور استادان در فعالیت های آموزشی موظف نشده است. 65 در صد جمعیت مورد مطالعه نیز بر این دیدگاه تاکید داشتند که اجرای این طرح موجب افزایش فعالیت اساتید بالینی در آموزش کارآموزان، کارورزان و دستیاران نشده است. اولویت های اصلی جهت ارتقای آموزش پزشکی از دیدگاه اساتید به ترتیب افزایش امکانات آموزشی در بخش های بیمارستان ها (5/87 درصد)، کتابخانه ها (2/85 درصد) و سمعی بصری (3/84 درصد) بود.
پس از گذشت سال ها از اجرای این طرح، نتایج حاکی از آن است که طرح کارانه در ارتقای آموزش پزشکی ناموفق بوده است. هرچند از نظر تئوری یکی از اهداف عمده و اصلی طرح، ارتقای آموزش بوده است اما در عمل این تئوری، واقعیت نیافته است، لذا با بازنگری در طرح کارانه می توان در جهت ارتقای آموزش پزشکی گام مؤثری برداشت.