افزایش ایمنی پل ها در برابر زلزله به کمک جداسازی لرزه ای*

با توجه به انواع خسارتهای پلها در زلزله های گذشته که عمدتا به علت تخمین کمتر از واقع نیروهای زلزله بر آنها ایجاد شده، می توان از جداگرهای لرزه ای به نحو مؤثری در مقاوم سازی پلهای موجود و یا طراحی پلهای جدید واقع در نواحی لرزه خیز بهره گیری کرد. هدف از تحقیق حاضر، ضمن بررسی خواص جداگرهای لرزه ای الاستومری، ارائه مبانی طراحی این جداگرها بر طبق آیین نامه آشتو و بررسی تاثیر پارامترهای مختلف این جداگرها مانند سختی اولیه، سختی ثانویه و نیروی تسلیم آنها در بهبود رفتار لرزه ای پنج پل بزرگراهی نمونه بوده است. بر اساس نتایج به دست آمده، این جداگرها در کاهش نیروها و جابه جایی های لرزه ای پلها تاثیر بسزایی دارند. هر چه پل سختی جانبی بیشتری داشته باشد، تاثیر جداسازی لرزه ای مشهودتر است. سختی اولیه جداگر نقش تعیین کننده ای در بازده سیستم ایفا می کند. نیروی تسلیم جداگر نیز با کنترل میرایی هیسترتیک، در رتبه دوم اهمیت قرار دارد. همچنین هرچه سختی اولیه جداگر کمتر باشد، معمولا نیروها و جابه جایی های نسبی پل کاهش بیشتری پیدا می کنند، اما جابه جایی های مطلق عرشه پل بیشتر می شود که می توان با بکارگیری قطعاتی که نیروی تسلیم و میرایی جداگر را افزایش دهد، مقدار جابه جایی های کل را نیزکاهش داد. بنابراین با توجه به طراحی ها و تحلیل های انجام شده، می توان از جداگرهای لرزه ای الاستومری در مقاوم سازی پلهای موجود یا طراحی پلهای جدید، به نحو مؤثری بهره گیری کرد.