مقایسه اثر ایمونوگلوبولین وریدی با دوزپایین در مقایسه اثرایمونوگلوبولین وریدی با دوز بالا با در بیماران مبتلا به سندرم گیلن باره حاد

سندرم گیلن باره حاد شایعترین علت پریفرال نوروپاتی یا واسطه ایمنی در اطفال است، و با از بین رفتن پولیومیلیت در بیشتر کشورها هم اکنون شایعترین علت فلج شل حاد در کودکان است. بنابراین دست یابی به طریقه درمانی معتبر و مناسب از اهمیت بسزایی برخوردار است. در زمینه درمانهای اختصاصی تا به حال تحقیقات گسترده ای برروی کورتیکوستروئید، IVIG و پلاسمافورزیس انجام شده است. درمان با IVIG برای کودکان بی خطر و در گیلن باره حاد (GBS) ایمن تر و نسبت به روش های درمانی دیگر کمتر تروماتیک است. روش درمانی به دو شکل قابل اجرا است: 1- IVIG 1gr./kg/day به مدت 2 روز که اصطلاحا«high dose گفته می شود. 2- IVIG 400mg./kg/day به مدت 5 روز که اصطلاحا» نوع low dose گفته می شود. در مطالعات خارجی نشان داده است که در کودکانی که high dose IVIG دریافت کرده بودند طول مدت بیماری کوتاهتر است. از آنجا که در ایران تا به حال بررسی مقایسه ای بین این دو روش صورت نگرفته است دو روش درمانی را مقایسه و در صورتی کهIVIG با دز بالا اثرات مطلوب تر و پاسخ درمانی بهتری داشته باشد به عنوان درمان انتخابی (choice) گزارش نماییم.
مواد و روش تحقیق: بیمارانی که با شکایت ضعف اندام ها به صورت حاد به مرکز آموزشی درمانی مفید مراجعه نموده و با توجه به معاینات بالینی، آزمایشات خون، مایع نخاع و انجام EMG-NCV بیماری آنها گیلن باره حاد یا Acute demyelinating peripheral neuropathy تشخیص داده شد، وارد مطالعه گردیده و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. 25 بیمار: گروه مطالعه توسط (روش high dose) و 25 بیمار: گروه شاهد توسط (روش low dose) بررسی شدند و سپس نتایج با هم مقایسه گردید.
در این بررسی به این نتیجه مهم دست یافتیم که با به کارگیری روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز بالا تعداد روزهای بستری بیماران کاهش یافته و بیمار در مدت زمان کمتری بهبودی یابد. همچنین در این روش درمانی نسبت به روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز پایین، بیمار علائم بهبودی را سریعتر نشان می دهد بنابراین بیماران با عوارض دارویی کمتری روبه رو خواهند شد.
در این بررسی به این نتیجه مهم دست یافتیم که با به کارگیری روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز بالا تعداد روزهای بستری بیماران کاهش می یابد و بیمار در مدت زمان کمتری بهبودی یابد. همچنین در این روش درمانی نسبت به روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز پایین، بیمار علائم بهبودی را سریع تر نشان می دهد؛ بنابراین بیماران با عوارض دارویی کمتری روبه رو خواهند شد.
مدت زمان ضعف اندام تحتانی و فوقانی و مدت زمان بازگشت واکنش های اندام تحتانی و فوقانی با استفاده از این روش کاهش یافت و هیچ گونه ارتباطی بین عوارض مصرف داروی بیشتر با روش درمانی ایمونوگلوبولین وریدی با دز بالا مشاهده نشد.