مقایسه توانبخشی به دو روش حرکت اکتیو زود هنگام و حرکت پاسیو کنترل شده پس از ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست در زون 2

ترمیم تاندو ن های فلکسور در زون 2 دست، علی رغم پیشرفت های علمی در مورد آناتومی بیومکانیک، تغذیه، التیام تاندون ها و تکنیک های جراحی با مشکلاتی نظیر چسبندگی، کاهش لغزش تاندونی و نهایتا؛ محدودیت حرکتی انگشتان رو به روست(1و 2)چسبندگی های محدود کننده که ازلغزش تاندون جلوگیری می کنند علت رایج شکست این التیام هاست(3و1). نزدیک دو دهه است که روش توانبخشی حرکت اکتیو زودهنگام همراه با تکنیک جراحی مناسب توانسته است که تا حدی نتایج رضایت بخشی در ترمیم تاندونی این منطقه حاصل کند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو روش EAM و CPM بعد از ترمیم های تاندونی در زون 2 می باشد.
مواد وروش انجام تحقیق: مطالعه مداخله ای حاضر بر روی 50 انگشت که توسط یک جراح و به روش (4 strand) locked cruciate تحت ترمیم تاندون های فلکسوری در زون 2 قرار گرفته بودند و به مرکز تخصصی توانبخشی دست ایران (صبا) ارجاع شده بودند، انجام شد. نمونه گیری به صورت نمونه گیری قابل دسترس و تخصیص به دو گروه به صورت تصادفی انجام شد. دو گروه از نظر نداشتن ضایعات همراه و زمان ترمیم همسان بودند. دو روش توانبخشی ‹حرکت اکتیو زود هنگام› (EAM) و ‹ حرکت پاسیو کنترل شده › (CPM) طبق پروتکل ذکر شده در متن انجام شد.
بر اساس معیار strickland در گروه اکتیو نتایج به صورت 44% عالی، 36% خوب، 20% متوسط و هیچ مورد ضعیف حاصل گردید. در صورتیکه گروه پاسیو، 8% نتایج عالی 32% خوب، 44% متوسط و 5/16% ضعیف بودند براساس معیار buck-Gramcko، در گروه اکتیو نتایج 12% عالی، 40% خوب، 32% متوسط و 16% ضعیف حاصل گردید. در صورتی که در گروه پاسیو 4% عالی، 12% خوب، 24% متوسط و 60% ضعیف بودند. میانگین TAM در گروه اکتیو 2/150 و در گروه پاسیو 4/116 بود که نشانگر بالاتر بودن میزان لغزش تاندون ها در گروه اکتیو بوده است.
حرکت اکتیو زودهنگام با جلوگیری ازایجاد چسبندگی های محدود کننده ایجاد التیام تاندونی عمدتا به روش (اینترنسیک)، تغذیه بهتر و ترمیم قویتر روش مناسبی جهت توانبخشی بعد از ترمیم های تاندونی زون 2 می باشد مشروط بر آنکه تکنیک جراحی مناسبی جهت تقویت ترمیم تاندون ها به کار برده شود.