اثر کاهش دمای محلول همودیالیز در تثبیت متغیرهای همودینامیک در بیماران دیابتی تحت همودیالیز

افت فشارخون شایع ترین عارضه ی حاد همودیالیز است. کاهش دمای محلول همودیالیز به عنوان یک راهکار برای جلوگیری از کاهش فشار خون حین همودیالیز پیشنهاد شده و مورد استفاده قرار گرفته است. پژوهش ها نشان می دهد که کاهش دمای محلول همودیالیز در همه ی بیماران موثر نیست. بنا بر این منطقی به نظر می رسد که بیمارانی که بیشترین بهره را از کاهش دمای محلول همودیالیز می برند، شناسایی شوند. هدف از این مطالعه بررسی اثر کاهش دمای محلول همودیالیز بر متغیرهای همودینامیک در بیماران دیابتی بود. هم چنین سطح اکسیدنیتریک سرم در این افراد اندازه گیری شد تا در صورت وجود ارتباط با کاهش دمای محلول همودیالیز این رابطه مشخص شود.
20 بیمار دیابتی با متوسط سن 5/7±3/63 سال وارد مطالعه شدند. هر بیمار دوبار تحت دیالیز قرار گرفت که یک بار آن دیالیز در دمای پایین (oC 35) و یک بار دیالیز استاندارد (oC 37) بود. به جز کاهش دما به C o 35 سایر شرایط در طول مطالعه یکسان بود. متغیرهای همودینامیک شامل فشارخون سیستولی و دیاستولی، و ضربان قلب هر ساعت اندازه گیری شد. تعداد موارد افت فشار خون نیز تعیین شد. درجه ی حرارت دهانی قبل و بعد از دیالیز اندازه گیری شد. اوره ی سرم و سطح سرمی متابولیت های اکسید نیتریک (NOx) قبل و بعد از دیالیز اندازه گیری شد.
فشار خون سیستولی، دیاستولی و فشار متوسط شریانی طی دیالیز با محلول گرم نسبت به دیالیز با محلول سرد کاهش معنی داری پیدا کرد (05/0P<). حداکثر افت فشار خون سیستولی، دیاستولی و فشار متوسط شریانی که در ساعت سوم دیالیز مشاهده شد برای دیالیز گرم 18، 17 و 14 درصد و برای دیالیز سرد 6، 1و4 درصد بود. تغییرات ضربان قلب اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. سطوح سرمی متابولیت های اکسیدنیتریک بعد از دیالیز در هر دو شرایط دیالیز گرم و سرد نسبت به قبل از دیالیز کاهش معنی داری نشان داد (5±59 در برابر 4±37 میکرومول در لیتر برای شرایط گرم و 7±63 در برابر 5±41 میکرومول در لیتر برای شرایط سرد، 05/0>p).
دیالیز با محلول سرد (oC 35) سبب کاهش تعداد موارد هیپوتانسیون و پایدار کردن متغیرهای همودینامیک در این بیماران می شود. به نظر می رسد هیپوتانسیون حین همودیالیز در بیماران دیابتی ناشی از مکانیسم دیگری به جز افزایش سطح سرمی اکسید نیتریک باشد.