اثر منیزیم خوراکی بر پاسخ انقباضی آئورت جدا شده ی بدون اندوتلیوم در موش های صحرایی دیابتی و سالم

گروهی از بررسی ها نشان می دهند که کمبود منیزیم در عوارض قلبی عروقی مرتبط با دیابت شیرین نقش دارد. از این رو، در این مطالعه اثر طولانی مدت مصرف خوراکی منیزیم در پاسخ دهی آئورت ایزوله به کلرید پتاسیم و فنیل افرین در نبود اندوتلیوم بررسی گردید.
60 عدد موش صحرایی نر با نژاد ویستار (250-180 گرم) به دو دسته ی دیابتی و دو دسته ی شاهد تقسیم شدند. یک گروه از هر دسته حیوانات دیابتی و سالم سولفات منیزیم اضافه شده در آب آشامیدنی و گروه دیگر تنها آب معمولی دریافت کردند. در انتهای 8 هفته، آئورت سینه ای با دقت جدا، به حلقه های 3-2 میلی متری تقسیم و پس از زدودن اندوتلیوم به حمام بافت منتقل گردید. پس از آن بافت در معرض غلظت های 10، 20، 40، 60، 80 میلی مولار کلرید پتاسیم و نیز غلظت های 9-10، 8-10،7-10، 6-10،5-10 مولار فنیل افرین به صورت تجمعی قرار گرفت و پاسخ های انقباضی با استفاده از ترانس دیوسر ایزومتریک ثبت شد. هم چنین در طول این مدت، هر 2 هفته یک بار، از حیوانات برای اندازه گیری گلوکز پلاسما خون گیری به عمل آمد.
پاسخ های انقباضی عروق به کلرید پتاسیم و فنیل افرین در گروه شاهد به طور معنی داری بالاتر از گروه دیابتی بوده (05/0P<) و تفاوت معنی داری بین موش های درمان شده با منیزیم و موش های درمان نشده، یافت نشد. داده های حاصل از حداکثر پاسخ انقباضی عروق به کلرید پتاسیم 23/0±32/2، 19/0±76/2، 11/0±96/1 و 21/0±84/1 و بیشترین پاسخ به فنیل افرین 24/0±94/2، 20/0±38/3، 27/0±24/2 و 27/0±61/2 (گرم به ازای میلی متر مربع) به ترتیب در گروه های شاهد، شاهد دریافت کننده ی منیزیم، دیابتی و دیابتی دریافت کننده ی منیزیم بود. از سوی دیگر، بین موش های درمان شده با منیزیم و موش های درمان نشده تفاوت معنی داری در گلوکز پلاسما مشاهده نگردید.
مصرف خوراکی منیزیم به مدت 8 هفته تاثیر قابل ملاحظه ای در انقباض پذیری آئورت ایزوله ی بدون اندوتلیوم مدل تجربی دیابت نوع 1 ندارد.