مقایسه عوامل استرس زا در دانشجویان سال آخر پرستاری و مامایی دانشگاه های منتخب علوم پزشکی شهر تهران

دانشجویان پرستاری و مامایی، عوامل استرس زای متعددی را تجربه می کنند. به منظور کاهش استرس ها و پیشگیری از عواقب آن ها باید تدابیری اتخاذ گردد. هدف از این مطالعه مقایسه عوامل استرس زا بین دانشجویان سال آخر پرستاری و مامایی در دانشگاه های علوم پزشکی منتخب شهر تهران است. مقایسه عوامل استرس زا در دانشجویان پرستاری و مامایی می تواند شرایط زمینه ای کنترل کننده این عوامل را تا حدود زیادی مشخص کند.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و مقطعی است. نمونه های پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دختر سال آخر پرستاری و مامایی دانشگاه های علوم پزشکی تهران،ایران و شهید بهشتی در سال تحصیلی 84-83 بودند، که به روش سرشماری انتخاب شدند. از 380 نفر دانشجویان سال آخر، تعداد 363 نفر در پژوهش شرکت کردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد که شامل متغیرهای فردی (15 سؤال) و عوامل استرس زا (54 سؤال) در سه حیطه محیط دانشگاه، محیط بالین و مسایل شخصی-اجتماعی می باشد. پس از تعیین اهم عوامل استرس زا توسط دانشجویان پرستاری و مامایی، کلیه عوامل استرس زا بین دانشجویان پرستاری و مامایی مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی نظیر شاخص های مرکزی (میانگین)، و آمار استنباطی نظیر آزمون 2، توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد که تعدادی از عوامل استرس زا نظیر مبهم بودن آینده شغلی، عدم کفایت حرفه ای هنگام فارغ التحصیلی، مراقبت از افراد در حال مرگ، فقدان هماهنگی بین آموزش و بالین، نگرانی در زمینه اشتغال و کاریابی و... به طور مشترک توسط دانشجویان پرستاری و مامایی عنوان شده است. همچنین بین برخی از عوامل استرس زا در حیطه تحصیل در دانشگاه (نظیر نارضایتی از رشته تحصیلی)، حیطه بالین (نظیر دانش بالینی ناکافی)، و حیطه شخصی - اجتماعی (نداشتن اعتماد به نفس) با رشته تحصیلی ارتباط آماری معناداری مشاهده می شود.
دانشجویان پرستاری و مامایی در حیطه های تحصیل در دانشگاه، محیط بالین و شخصی-اجتماعی با استرسورهای متعددی روبرو هستند که برخی از آن ها اهمیت بالایی دارد. همچنین در مواردی دانشجویان پرستاری و مامایی استرس های متفاوتی را تحمل می کنند که مقایسه آن ها زمینه ارایه راه کارهای مؤثرتر در کاهش عوامل استرس را فراهم می کند. لذا لازم است که مسؤولین دانشکده ها برای کاهش عوامل استرس زا برنامه ریزی نموده و راه کارهای بهینه را به کار گیرند.