تغییرات سطح سرمی گرانزیم B در تشخیص رد حاد کلیه پیوندی

رد حاد پیوند کلیه اختلال التهابی شایعی است که منجر به کاهش نیمه عمر عضو پیوندی می گردد. این نارسایی از طریق روش تهاجمی نمونه برداری سوزنی از کلیه پیوندی مشخص می شود؛ بنابراین ایجاد روش تشخیصی سریع و غیرتهاجمی در رد حاد پیوند کلیه، بقای بافت پیوندی را بهبود خواهد بخشید.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تعداد 32 بیماری که در بیمارستان امام خمینی ارومیه تحت پیوند کلیه قرار گرفته بودند، بررسی شدند. از هر بیمار 5 نمونه خون وریدی به صورت پیوسته و از روز دوم تا بیستم پس از پیوند گرفته شد و میزان آنزیم گرانزیم B به روش الیزا در نمونه ها اندازه‎گیری شد. علاوه بر این، درموارد شک به رد حاد، بیماران تحت بیوپسی سوزنی از کلیه قرار گرفتند. سپس بیماران طی 9 الی12 ماه از نظر وضعیت بافت پیوندی پی گیری شدند.
یافته ها: بررسی ها نشان داد 13 بیمار (5/40%) با میانگین سنی 33 سال و مدت دیالیز 18 ماه عملکرد بافت پیوندی پایدار داشتند. میانگین سرمی گرانزیمB این بیماران در تمام نمونه ها کمتر از 148 واحد در میلی لیتر بود. 19 بیمار (5/59%) عملکرد بافت پیوندی ناپایداری داشتند که در 6 بیمار (19%) رد حاد و در 13 بیمار علل دیگر دخیل بود. میانگین سن این بیماران 74/43 سال و میانگین مدت دیالیز 27 ماه بود. میزان سرمی آنزیم گرانزیم B در رد حاد پیوند در نمونه اول (روز 5-2) 25/46 ± 20/250 در نمونه دوم (روز8-6) 92/49 ± 50/286 در نمونه سوم (روز 11-9) 40/68 ± 60/275 و در نمونه چهارم (روز16-12) 14/86 ± 17/253 واحد در میلی لیتر بود و اختلاف نسبت به دو گروه دیگر از لحاظ آماری معنا دار بود (05/0P<). در نمونه پنجم (روز 20-17) میانگین سرمی گرانزیم B درگروه رد حاد 29 ± 17/158 واحد به میلی لیتر بوده و اختلاف معناداری با دو گروه دیگر نداشت.
بحث: بر اساس این مطالعه شاید بتوان گفت اندازه گیری پیوسته گرانزیم B خون محیطی به روش الیزا در سه هفته اول پس از پیوند کلیه یک روش غیرتهاجمی و سریع در تشخیص رد پیوند کلیه می باشد. افت محسوس گرانزیم B در اواخر هفته سوم و پس از درمان ضد رد حاد پیوند می تواند در ارزیابی پاسخ به درمان ضد درد پیوند کمک کننده باشد.