بررسی اپیدمیولوژیک شغلی مراجعه کنندگان برای جراحی نشانگان مجرای مچ دربیمارستان های کاشان(81-1379)

نشانگان مجرای مچ (CTS) شایع ترین نوروپاتی فشاری در طب کار می باشد که به علت آسیب دیدگی وتحت فشار قرار گرفتن عصب مدیان در مچ دست ایجاد می گردد وعلایم آن به صورت ضعف، بی حسی، احساس سوزش و خارش در دست ظاهر می شود. عوامل خطرزای شغلی نظیر حرکات تکراری دست و انگشتان، انحراف های مکرر مچ دست و فشارهای مکرر انگشتان در گرفتن اشیا از جمله مهم ترین عوامل ایجاد بیماری است.با توجه به اهمیت موضوع، این پژوهش با هدف بررسی اپیدمیولوژیک شغلی مراجعه کنندگان برای عمل جراحی CTS در بیمارستان های کاشان انجام گردید.
پژوهش به صورت توصیفی و با روش مطالعه داده های موجود در روی 75 پرونده بیمارستانی بیمارانی که طی سال های 81-1379 برای جراحی CTS به بیمارستان های نقوی و شهید بهشتی کاشان مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. متغیرهای شغل، سن، جنس، آدرس و شماره تلفن این افراد از پرونده استخراج گردید و در مرحله بعد با مراجعه به این افراد جزئیات دقیق درخصوص وظایف شغلی، ساعات کار روزانه و سابقه اشتغال آنان تعیین و پرسشنامه مربوطه تکمیل گردید. اطلاعات با استفاده از جداول فراوانی و آمار توصیفی ارایه شد. از 75 نفری که برای جراحی CTS مراجعه کرده بودند، 66 نفر(88 %) زن و9 نفر(12%) مرد بودند. سن زنان 12± 43 و سن مردان 9±45 سال بود. 64 نفر از زنان به حرفه قالی بافی اشتغال داشتند که 47 نفر از آنان بیش از هشت ساعت در روز قالی بافی می کردند. سابقه اشتغال این زنان به حرفه قالی بافی 7±20 سال بود. 7 نفر از مردان کارگر بودند که اعمال فشار زیاد توسط دست، بخشی از حرفه آن ها بود. بیشترین فراوانی CTS در افراد با محدوده سنی 50-40 سال بوده است.
بحث: با توجه به اینکه بیشتر مراجعه کنندگان به حرفه قالی بافی اشتغال داشتند، به نظر می رسد که حرکات تکراری دست و انگشتان در این حرفه می تواند منجر به ایجاد CTS گردد. از آنجا که در کشور ما افراد زیادی به حرفه قالی بافی اشتغال دارند، این عارضه می تواند به عنوان یک بیماری شغلی شایع در کشور مطرح باشد (به خصوص در مناطقی نظیر کاشان که قالی بافی حرفه اصلی زنان است)؛ لذا واکاروی شغل و بررسی عوامل موثر بر ایجاد CTS و تعیین شدت آن ها درحرفه قالی بافی پیشنهاد می گردد.