مقایسه اثر درمانی و عوارض جانبی پردنیزولون، ایمونوگلوبولین وریدی و آنتی Rh آنتی بادی در بیماران مبتلا به پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک

پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک یک بیماری شایع دوران کودکی است که در درمان آن از روش های مختلفی مثل تجویز کورتیکواستروئیدها، ایمونوگلوبولین وریدی، روگام و بسیاری اقدامات دیگر استفاده می شود. در این تحقیق به مقایسه نتایج درمانی و عوارض دارویی سه روش فوق پرداخته شده است.
این مطالعه بر روی 32 کودک مبتلا به ITP1 حاد و مزمن مراجعه کننده به بیمارستان دکتر شیخ طی خردادماه تا اسفند ماه سال 1383 انجام شده است.بیماران چنانچه دارای گروه RhD+ و کومبس منفی بودند وارد این مطالعه شدند.
میانگین سنی بیماران 5/435/8 سال و فراوانی دو جنس در میان بیماران مورد مطالعه مشابه بود. علامت بالینی بارز در غالب بیماران پتشی و پورپورا بوده که در 6/90درصد موارد مشاهده شد.8/43درصد از بیماران با پردنیزولون، 25درصد با IVIG2 و 31درصد با روگام درمان شدند. در بررسی مقایسه ای بیماران از نظر نتایج و عوارض درمان، اگرچه میزان پلاکت اولیه در بیماران گروه پردنیزولون بالاتر بود اما پس از درمان پلاکت در هر سه گروه افزایش یافته و تفاوت بارزی با هم نداشت. پاسخ درمانی کامل در گروه درمان شده با روگام به طور قابل توجهی بیشتر بوده و تا اکنون زمان عود در این گروه دیده نشد.
عوارض درمان با روگام شامل همولیز حاد و سمیت کبدی نیز در هیچ یک از بیماران گزارش نشد.
طول مدت بستری در بیماران تحت درمان با روگام به طور قابل توجهی کمتر از بقیه (کمتر از 5 روز با احتساب زمان تشخیص) بود. با توجه به موثر بودن، ایمنی، تجویز ساده و قیمت مناسب روگام نسبت به IVIG می توان آنرا به عنوان روشی مناسب در درمان ITP کودکان Rh مثبت پیشنهاد نمود.