مقایسه لابراتواری ریز نشت ترمیم های کامپوزیت درحفرات کلاس 2 با استفاده از چهار روش نوردهی ماده ترمیمی در حفره

جهت غلبه بر مشکلات عدیده ای که اغلب بعد از ترمیمهای کلاس دو با کامپوزیتهای نوری دیده می شوند روش های مختلفی در رابطه با نحوه نوردهی ماده در حفره پیشنهاد شده است. این تحقیق با هدف بررسی و مقایسه چهار روش مختلف نوردهی کامپوزیت دندانی و تاثیر هر یک در میزان ریز نشت ایجاد شده در ترمیم های کلاس 2 صورت گرفته است.
در این تحقیق از 40 دندان پرمولر سالم وبدون پوسیدگی که دو حفره درمزیال (1 میلی متر بالای CEJ1 (و دیستال (1 میلی متر زیر CEJ) آنها تعبیه شده بود استفاده شد. دیواره های هر حفره به مدت 15 ثانیه اچ شد سپس 30 ثانیه شستشو داده شد. سپس به رزین باندینگ آغشته و 20 ثانیه نور تابانده شد. درگروه اول دندانها با استفاده از نوار ماتریکس فلزی و وج چوبی پرشدند. درگروه دوم ماتریکس مصرفی ماتریکس شفاف و وج هادی نور بود. در گروه سوم از نوار ماتریکس فلزی، وج چوبی به همراه Light – tip استفاده شد. در گروه چهارم که گروه آزمایشی بود از نوار ماتریکس فلزی، وج چوبی و شیشه بایوگلاس استفاده شد. نمونه ها در نرمال سالین بمدت 2 هفته نگهداری شدند. سپس دندانها 2000 بار بین 5 و55 درجه سانتی گراد ترموسایکل شدند. میزان ریز نشت هر حفره بر اساس تست نفوذ رنگ بین 0-4 تعیین گردید. نتایج تحقیق با استفاده از تست های Mann Whiteny و Kruskal Wallis ارزیابی شدند.
گروه 1 با بیشترین میزان لیکیج با سه گروه دیگر در هردو حفره مزیال ودیستالی تفاوت آماری قابل ملاحظه داشت اما بین سه گروه در مقایسه دو دویی چه در حفره مزیالی و چه درحفره دیستالی تفاوت آماری قابل ملاحظه ای وجود نداشت.
نتایج تحقیق نشان داد استفاده از ماتریکس فلزی بیشترین ریزنشت را در ترمیم های کلاس 2 رزین کامپوزیت باعث می شود. در حالی که استفاده از Light - tip و یا شیشه بایوگلاس در ترکیب با ماتریکس فلزی و وج چوبی باعث کاهش چشمگیری در میزان ریز نشت ایجاد شده، می شود.