سرواپیدمیولوژی سرخک، سرخجه و پاروویروس19B در بیماران دارای بثورات پوستی

ویروس های سرخک، سرخجه و پاروویروس 19B از عوامل عفونی تولیدکننده بثورات پوستی هستند. به علت شباهت بثورات در هر سه ویروس ذکر شده، تشخیص بالینی سرخک، سرخجه، پاروویروس 19B و غیره از همدیگر دشوار می باشد. روش انتخابی برای تشخیص عفونت فعال هر سه ویروس، تشخیصIgM اختصاصی بر علیه آنها به روش الایزاست. در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 424 نمونه سرمی ارسالی از افراد مشکوک به سرخک از شهرهای مختلف استان خوزستان مورد بررسی قرارگرفتند.
از بین 424 نمونه، تعداد 240 نفر (6/56%) سرخک مثبت، تعداد 14 نفر (3/3%) سرخجه مثبت و تعداد 8 نفر (8/1%) پاروویروس 19B مثبت بودند. از طرفی در میان بیماران سرخک مثبت،تعداد 104 نفر (5/24%)واکسن زده بودند. از این تعداد 55 نفر (9/12%) دو بار واکسن و 49 نفر (5/11%) یکبار واکسن دریافت کرده بودند.
با توجه به فراوانی نسبتا بالای سرخک، در بین این بیماران به نظر می رسد برنامه واکسیناسیون سرخک در استان خوزستان چندان موفقیت آمیز نبوده است. از طرفی با توجه به این که اکثر مبتلایان به بیماری سرخک را افراد جوان تشکیل می دادند؛ پیشنهاد می شود که در فاصله زمانی دو دوز واکسن سرخک تجدیدنظرشود و دوز اول درسنین 12-9 ماهگی و دوز دوم در سنین قبل از مدرسه (6 –4 سالگی) تزریق شود.