میزان مهارت کارورزان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در احیاء قلبی- ریوی

از آن جا که تنها احیاء قلبی– ریوی (Cardiopulmonary Resuscitation، CPR) صحیح و موثر، می تواند احتمال بقای بیماران دچار ایست قلبی تنفسی را بالا ببرد؛ ارزیابی و کنترل چگونگی انجام احیاء اهمیت بسیار دارد. هدف از این مطالعه تعیین مهارت کارورزان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در احیاء، قلبی ریوی بود.

به این منظور 40 نفر از کارورزان در این مطالعه شرکت کردند و از یک فرم ارزیابی با 9 شاخص استفاده شد. عملیات احیاء بر روی مانکن احیاء، انجام گرفت.

هیچ کدام از شرکت کنندگان، مهارت کامل در احیاء قلبی- ریوی نداشتند. تنها 3 نفر مهارت خوب و 5 نفر از شرکت کنندگان مهارت متوسط داشتند و مهارت 21 نفر در حد ضعیف بود. 11 نفر از شرکت کنندگان طبق نمره بندی این مطالعه هیچ گونه مهارتی در احیاء قلبی ریوی نداشتند. مقایسه نتایج افرادی که قبلا در کارگاه CPR شرکت کرده بودند و سایرین، میانگین نمره به ترتیب 16/26 و 55/12 را برای این دو گروه نشان داد.

این مطالعه بر لزوم گنجاندن دوره های کارگاه احیاء اجباری برای تمام دانشجویان پزشکی و ارزیابی مجدد مهارت آنها تاکید می کند. علاوه بر این، بنیانگذاری استراتژی های جدید در آموزش CPR امری غیرقابل اجتناب به نظر می رسد.