بررسی کیفیت زندگی بیماران پس از عمل جراحی قلب و عروق در شهرستان ساری در سال 85-1383

ارتقاء کیفیت زندگی بیماران عموما باید به عنوان اهداف اصلی مداخلات درمانی مطرح گردد، در این راستا، افزایش نیاز و تمایل به انجام جراحی قلب و عروق نشان دهنده اهمیت و توجه ویژه به این گونه بیماران پس از عمل جراحی و کیفیت زندگی آنان است. در این رابطه با توجه به عدم پیشینه تحقیقاتی در منطقه در خصوص کیفیت زندگی بیماران پس از عمل جراحی قلب، این مطالعه انجام گرفته است.
مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی است که در آن کیفیت زندگی 172 نفر از بیماران پس از عمل جراحی میانبر عروق کرونر مورد بررسی قرار گرفت، گردآوری اطلاعات توسط پرسشنامه SF-36 که دارای 36 سوال که در 8 مولفه تنظیم شده است، صورت گرفت و نمرات مولفه های هشت گانه بین صفر تا 100 تبدیل شده که نمرات بیشتر نشان دهنده کیفیت زندگی بهتر می باشد، در این پژوهش اطلاعات کسب شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های t و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد اکثریت بیماران (75 درصد) کیفیت زندگی خود را خوب توصیف نمودند، همچنین نتایج بیانگر آن است که همه مولفه های سلامت مربوط به کیفیت زندگی درمردان میانگین نمرات بیشتری را نسبت به زنان داشتند، وآزمون t اختلاف نمرات کیفیت زندگی درمولفه های سلامت جسمی (014/0P<)، محدودیت روانی (033/0P<)، درد بدنی(032/0 P<)، سلامت روانی (049/0P<) را بین زن و مرد نشان داد. ولی برای محدودیت جسمی (098/0P<)، فعالیت اجتماعی (072/0P<)، سرزندگی و نشاط (21/0P<) و سلامت کلی (092/0P<) تفاوت معنی دار وجود نداشت.
با توجه به توصیف خوب از کیفیت زندگی توسط بیماران پس از عمل جراحی میانبر عروق کرونر توصیه می گردد با مداخلات درمانی، مراقبتی و پیگیری های بعدی در ارتقاء کیفیت زندگی بیماران به سطوح عالی قدم های موثرتری برداشته شود.