ارزش تشخیصی شاخص شوکی در مقایسه با علائم حیاتی در بیماران مبتلا به حاملگی لوله ای پاره شده

حاملگی خارج رحمی 15-10 درصد از مراجعین به اورژانس زنان حامله طی سه ماهه اول بارداری را به خود اختصاص می‎دهد. با توجه به اهمیت تشخیصی زودهنگام حاملگی خارج رحمی و جلوگیری از خونریزی این مطالعه ارتباط بین علائم حیاتی، حاملگی نابجای پاره شده و خونریزی داخل شکمی را ارزیابی کرد و این که آیا به‎جز علائم حیاتی مرسوم، روش دیگری را با حساسیت بالاتر می‎توان در تشخیص حاملگی خارج رحمی پاره شده و لزوم سریع جراحی استفاده کرد.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 105 زن مبتلا به حاملگی خارج رحمی پاره شده بستری در بیمارستان فاطمیه همدان طی سال‎های 82 تا 84 صورت گرفت. ارزش پیش‎بینی مثبت، اختصاصیت، حساسیت علائم حیاتی و شاخص شوکی در تشخیص هموپریتوئن مورد مقایسه قرار گرفت. اطلاعات به وسیله آزمون‎های آماری تی و کای‎اسکوئر با استفاده از نرم‎افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.
از 105 بیمار مبتلا به حاملگی خارج رحمی (EP) که لاپاروتومی شدند، 70 مورد حاملگی خارج رحمی پاره و 35 مورد حاملگی خارج رحمی غیرپاره داشتند. میانگین شاخص شوکی در گروه حاملگی خارج رحمی غیرپاره 29/0±6/0 و در گروه حاملگی خارج رحمی پاره 22/0±94/0 بود که از نظر آماری اختلاف معنی‎دار بود (05/0P<). میزان حساسیت 3شاخص تعداد نبض، فشارخون سیستولیک و نسبت نبض به فشارخون سیستولیک (SI) به ترتیب 9درصد±6/17 درصد، 10درصد±4/32 درصد و 6 درصد±4/91 درصد به دست آمد. ارزش پیش‎بینی منفی به ترتیب 1/34 درصد، 7/38 درصد و 50 درصد بود. میانگین هموگلوبین اولیه در دو گروه اختلاف واضحی نداشت.
شاخص شوکی بیش از 7/0 یک عامل پیش‎بینی‎کننده ارزشمند برای تشخیص پارگی حاملگی خارج رحمی پاره نسبت به نبض و فشارخون سیستولی است و شاخص شوکی با خونریزی داخل شکم ارتباط دارد.