تومورهای کلیه در کودکان، بررسی بالینی و آسیب شناسی 15 ساله در دو مرکز آسیب شناسی بیمارستان کودکان دکتر شیخ و امام رضا (ع) مشهد

تومورهای کلیه حدود 7درصد از تومورهای بدخیم کودکان را شامل می شود و کاملا از انواع آن در بالغین متفاوت است. هدف این مطالعه بررسی ویژگی های بالینی و آسیب شناسی تومورهای بدخیم کودکان در بیمارستان کودکان دکترشیخ و امام رضا (ع) مشهد طی سال های 85-1370 بود.
در این مطالعه توصیفی 52 کودک شامل 27 پسر و 25 دختر با تشخیص تومور کلیه در مراکز پاتولوژی بیمارستان های کودکان دکتر شیخ و امام رضا (ع) مشهد طی سال های 85-1370 مورد بررسی قرار گرفتند.
ابتلا کلیه هر طرف در 24 نفر (3/45درصد) و دوطرفه در 5 مورد (4/9درصد) مشاهده شد. توده شکمی شایع ترین شکایت و نشانه بالینی بود. ناهنجاری های مادرزادی در 6 بیمار (6/14درصد) مشاهده گردید. در بررسی هیستوپاتولوژیک 46 مورد (8/86درصد) تومور ویلمز، 2 مورد (8/3درصد) نفروبلاستوم کیستیک با تمایز نسبی، 2 مورد (8/3درصد) نفروم مزوبلاستیک، 1مورد (9/1درصد) تومور رابدوئید کلیه، 1مورد (9/1درصد) آدنوم متانفریک با کارسینوم توبولوپاپیلری گرید پائین و 1مورد سارکوم با سلول روشن کلیه (9/1درصد) داشتند. در هنگام مراجعه 11 مورد (8/20درصد) در مرحله یک، 16 مورد (2/30درصد) در مرحله دو، 13 مورد (5/24درصد) در مرحله سه، 8 مورد (1/15درصد) در مرحله چهار و 5 مورد (4/9درصد) در مرحله پنج بودند.
اگرچه تومور ویلمز شایع ترین تومور کلیه در دوران کودکی است، اما موارد اخیر توصیف شده ای نظیر تومورهای متانفریک و کارسینوم های کلیه کودکان نیز می بایست در بررسی هیستوپاتولوژیک مدنظر قرار گیرند. نقش روش های مولکولی و سیتوژنتیک برای تقسیم بندی و درمان تومورهای کلیه کودکان رو به افزایش می باشد.