بیان ژن های خود بازسازی Oct-4، Sox-2، Nanog، Nucleostemin، Bmi-1 و Sox-9 در سلول های بنیادین مزانشیمی ورید بند ناف انسان

سابقه و هدف سلول های بنیادین با دو ویژگی کلیدی توانایی خودبازسازی و پر توان بودن آن ها تعریف می شوند. از آن جا که مکانیسم های کنترل کننده خودبازسازی در سلول های بنیادین مختلف می تواند متفاوت باشد، بررسی بیان ژن های مسؤول خودبازسازی در سلول های مختلف دارای اهمیت بسیار زیادی است. سلول های بنیادین بند ناف به تازگی مورد توجه زیادی قرار گرفته اند، چرا که این سلول ها دارای مزایای زیادی نسبت به سایر سلو ل های بنیادین، برای استفاده در روش های سلول درمانی هستند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی بیان ژن های خودبازسازی Oct-4، Sox2، Nanog، Bmi-1، Sox-9 و Nucleostemin در سلول های بنیادین مزانشیمی جدا شده از ورید بند ناف انسان می باشد.
مواد وروش ها مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. بند ناف ها در شرایط استریل جداسازی و در بافر HBSS به آزمایشگاه انتقال یافتند. سلول های بنیادین مزانشیمی به وسیله تیمار با آنزیم کلاژناز استخراج و بر اساس توانایی چسبیدن به ظروف پلاستیکی و در محیط DMEM حاوی 15% FBS کشت داده شدند. سپس مارکرهای سطحی CD105، CD45، HLA-DR، CD166، CD54 و CD34 در این سلول ها بررسی شد و نهایتا بیان ژن های مسؤول خودبازسازی با استفاده از روش های RT-PCR و ایمونوسیتوشیمی مورد مطالعه قرار گرفت.
یافته ها بررسی فلوسایتومتری مارکرهای سطحی سلول های جداسازی شده نشان داد که این سلول ها برای مارکر CD105 (SH2)(98%) مثبت و برای مارکرهای CD34 (0%)، CD54 (1%)، CD45 (0%)، CD106 (0%)، CD166 (1%) و HLA-DR (0%) منفی هستند. هم چنین بررسی های انجام شده، برای اولین بار بیان ژن های Oct-4، Nanog، Nucleostemin، Bmi-1 و Sox-9 و عدم بیان ژن Sox-2 را در سلول های بنیادین مزانشیمی ورید بند ناف انسان نشان داد.
نتیجه گیری نتایج حاصله نشان می دهد مکانیسم هایی که هم اکنون برای عملکرد ژن های Oct-4، Sox-2 و Nanog شناخته شده است، تنها مکانیسم ممکن برای تنظیم خودبازسازی از طریق این ژن ها نیست، بلکه ترکیبی از ژن های دخیل در تنظیم خودبازسازی سلول های بنیادین جنینی و بالغ نیز می تواند برای تنظیم خودبازسازی سلول های بنیادین مورد استفاده قرار بگیرد.