نقش ارزیابی بازآرایی ژنی زنجیره سنگین ایمونوگلوبولین توسط (IgHPCR) PCR در تشخیص موارد مشکوک لنفوم های غیر هوچکین از نوع سلول B

سابقه و هدف در پاره ای از موارد لنفوم های بدخیم منظره مورفولوژیکی شبیه فرآیندهای واکنشی دارند و تشخیص قطعی آن ها با استفاده از روش های مرسوم هیستوپاتولوژیک دشوار است. یکی از بهترین روش های تشخیص، تعیین وجود جمعیت های سلولی مونوکلونال در نمونه های بیماران است، زیرا وجود این سلول های دارای بازآرایی کلونال مطرح کننده وجود بدخیمی است. با استفاده از PCR می توان بازآرایی ژنی زنجیره سنگین ایمونوگلوبولین را بررسی کرد و جمعیت های کلونال لنفوسیت ها را مورد شناسایی قرار داد.
مواد وروش ها مطالعه انجام شده از نوع تحلیلی بود. در مطالعه حاضر بلوک های پارافینه یا نمونه آسپیراسیون مغز استخوان 12 بیمار با تشخیص هیستوپاتولوژیک غیر قطعی یا مشکوک به لنفوم مورد بررسی قرار گرفت. پس از استخراج DNA و انجام کنترل کیفی با استفاده از آغازگرهای ناحیه ثابت FR3 و JH، مناطق CDR3 ژن زنجیره سنگین ایمونوگلوبولین مورد تکثیر قرار گرفت. محصولات PCR پس از آنالیز هترودوبلکس روی ژل پلی آکریل آمید الکتروفورز شده و با رنگ آمیزی نقره مشاهده گردید.
یافته ها 75% بیماران مطالعه حاضر دارای بازآرایی کلونال و 6/16% دارای الگوی پلی کلونال بودند. یکی از بیماران پس از تکرار متوالی PCR دارای باند ضعیف در پس زمینه اسمیر بود و در نهایت مشکوک گزارش گردید.
نتیجه گیری نتایج مطالعه حاضر به طور کلی با مطالعات انجام شده در سایر کشورها مطابقت دارد و نشان می دهد بررسی بازآرایی کلونال ژن IgH با استفاده از PCR، روش مفیدی برای ارزیابی موارد مشکوک لنفوم غیر هوچکین است. به عبارت دیگر با کنار یکدیگر قرار دادن اطلاعات حاصل از بررسی هیستوپاتولوژیک و بررسی مولکولی، دستیابی به تشخیص قطعی در موارد مشکوک به لنفوم تسهیل خواهد شد.